ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៣

ហេតុ​នោះ​មាន​ប្រាកដ​ ​ដល់​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​គឺ​ ​(​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​)​ ​លះបង់​នូវ​អកុសលធម៌​ ​ទាំង៣នេះ​ ​គឺ​ ​កាយទុច្ចរិត​ ​វចីទុច្ចរិត​ ​មនោ​ទុច្ចរិត​ ​ហើយ​សមាទាន​ ​ប្រព្រឹត្ត​នូវ​កុសលធម៌​ ​ទាំង៣នេះ​ ​គឺ​កាយសុចរិត​ ​វចីសុចរិត​ ​មនោសុចរិត​វិញ​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុ​ដូចម្តេច​ ​ព្រោះថា​ ​សមណព្រាហ្មណ៍​ ​ដ៏​ចំរើន​ទាំងនោះ​ ​ឃើញ​ទោស​ ​របស់​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ដ៏​លាមក​ ​សៅហ្មង​ ​ឃើញ​អានិសង្ស​ ​នៃ​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ជា​ចំណែក​ ​នៃ​សេចក្តី​ផូរផង់​ ​ក្នុង​កិរិយា​ចេញ​ចាក​កាម​។​ ​មួយទៀត​ ​បុគ្គល​មាន​សេចក្តី​យល់ឃើញ​ ​នូវ​អំពើ​ ​ដែល​មាន​ពិតមែន​ថា​ ​អំពើ​ ​មាន​ពិតមែន​ ​សេចក្តី​យល់ឃើញ​ ​របស់​បុគ្គល​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​សម្មាទិដ្ឋិ​។​ ​មួយទៀត​ ​បុគ្គល​ណា​ត្រិះរិះ​ ​នូវ​អំពើ​ ​ដែល​មាន​ពិតមែន​ថា​ ​អំពើ​មាន​ពិតមែន​ ​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​របស់​បុគ្គល​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​សម្មាសង្កប្បៈ​។​ ​មួយទៀត​ ​បុគ្គល​ណា​ ​ពោល​វាចា​ ​ចំពោះ​អំពើ​ ​ដែល​មាន​ពិតមែន​ថា​ ​អំពើ​មាន​ពិតមែន​ ​វាចា​របស់​បុគ្គល​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​សម្មាវាចា​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៨៩ | បន្ទាប់
ID: 636826600653746087
ទៅកាន់ទំព័រ៖