ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៣
មួយវិញទៀត បុគ្គលណាពោលនូវអំពើ ដែលមានពិតមែនថា អំពើមានពិតមែន បុគ្គលនេះ ឈ្មោះថា មិនធ្វើសឹកសត្រូវ ចំពោះព្រះអរហន្ត ដែលជាកិរិយវាទឡើយ។ មួយវិញទៀត បុគ្គល ពន្យល់អ្នកដទៃឲ្យយល់ នូវអំពើដែលមានពិតមែនថា អំពើមានពិតមែន សេចក្តីពន្យល់របស់បុគ្គលនោះ ឈ្មោះថា សទ្ធម្មសញ្ញត្តិ ឯបុគ្គលនោះ ឈ្មោះថា មិនលើកតំកើងខ្លួនឯង មិនបង្អាប់បុគ្គលដទៃ ដោយសារ សទ្ធម្មសញ្ញត្តិនោះ។ ព្រោះហេតុនោះ បុគ្គលនោះ លះបង់នូវភាវៈ ទ្រុស្តសីល ក្នុងកាលមុនចោល ហើយតាំងទុក នូវភាវៈ ជាអ្នកមានសីលល្អ នេះឈ្មោះថា សម្មាទិដ្ឋិ សម្មាសង្កប្បៈ សម្មាវាចា មិនជាសឹកសត្រូវ នឹងព្រះអរិយៈទាំងឡាយ ជាសទ្ធម្មសញ្ញត្តិ ឈ្មោះថា មិនលើកតំកើងខ្លួនឯង មិនបន្តុះបង្អាប់បុគ្គលដទៃ។ កុសលធម៌ទាំងឡាយ មានច្រើនប្រការទាំងនេះ តែងកើតឡើងព្រម ព្រោះសម្មាទិដ្ឋិជាបច្ច័យ យ៉ាងនេះ។
[១១៤] ម្នាលគហបតីទាំងឡាយ វិញ្ញូបុរសតែងពិចារណាឃើញក្នុងលទ្ធិ របស់សមណព្រាហ្មណ៍ទាំងនោះ ដូច្នេះថា បើអំពើមានពិតមែន បុរសបុគ្គលដ៏ចំរើននេះ លុះបែកធ្លាយរាងកាយ បន្ទាប់អំពីមរណៈទៅ
ID: 636826600927141724
ទៅកាន់ទំព័រ៖