ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៣

ព្រោះ​លោក​មាន​អាយុ​នេះ​ ​ជា​អ្នក​ភ្លេចស្មារតី​ ​លោក​មាន​អាយុ​នោះ​ ​នឹង​មាន​ពួក​ជន​តិះដៀល​ ​ដូច្នេះ​ឯង​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ភិក្ខុ​អ្នក​សមាទាន​ ​នូវ​អារញ្ញិក​ធុតង្គ​ ​គួរ​ជា​អ្នក​តាំងស្មារតី​ឲ្យ​មាំ​។​
 [​២១៦​]​ ​ម្នាល​លោក​មាន​អាយុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​អ្នក​សមាទាន​ ​នូវ​អារញ្ញិក​ធុតង្គ​ ​គួរ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​ខ្ជាប់ខ្ជួន​។​ ​ម្នាល​លោក​មាន​អាយុ​ទាំងឡាយ​ ​បើ​ភិក្ខុ​អ្នក​សមាទាន​នូវ​អារញ្ញិក​ធុតង្គ​ ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​មិន​ខ្ជាប់ខ្ជួន​ហើយ​ ​នឹង​មាន​ពួក​ជន​តិះដៀល​ភិក្ខុ​នោះ​ថា​ ​ប្រយោជន៍អ្វី​ ​លោក​មាន​អាយុ​នេះ​ ​ជា​អ្នក​សមាទាន​នូវ​អារញ្ញិក​ធុតង្គ​ ​នៅ​តាមអំពើចិត្ត​ខ្លួន​ ​ក្នុង​ព្រៃ​តែម្នាក់ឯង​ ​ព្រោះ​លោក​មាន​អាយុ​នេះ​ ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​មិន​ខ្ជាប់ខ្ជួន​ ​លោក​មាន​អាយុ​នោះ​ ​នឹង​មាន​ពួក​ជន​តិះដៀល​ ​ដូច្នេះ​ឯង​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ភិក្ខុ​អ្នក​សមាទាន​នូវ​អារញ្ញិក​ធុតង្គ​ ​គួរ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​ខ្ជាប់ខ្ជួន​។​
 ​[​២១៧​]​ ​ម្នាល​លោក​មាន​អាយុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​អ្នក​សមាទាន​នូវ​អារញ្ញិក​ធុតង្គ​ ​គួរ​ជា​អ្នកមាន​ប្រាជ្ញា​។​ ​ម្នាល​លោក​មាន​អាយុ​ទាំងឡាយ​ ​បើ​ភិក្ខុ​អ្នក​សមាទាន​នូវ​អារញ្ញិក​ធុតង្គ​ ​ជា​អ្នក​គ្មាន​ប្រាជ្ញា​ហើយ​ ​នឹង​មាន​ពួក​ជន​តិះដៀល​ភិក្ខុ​នោះ​ថា​ ​ប្រយោជន៍អ្វី​ ​លោក​មាន​អាយុ​នេះ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៧៦ | បន្ទាប់
ID: 636826659234046688
ទៅកាន់ទំព័រ៖