ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៣

ដូច្នេះ​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​សេចក្តី​មើលងាយ​គេ​ ​ព្រោះ​ហេតុ​សំយោជនៈ​ទាំងឡាយ​ណា​ ​អាត្មាអញ​ ​បាន​ប្រតិបត្តិ​ ​ដើម្បី​លះបង់​ ​ដើម្បី​ផ្តាច់​បង់​សំយោជនៈ​ទាំងនោះ​ចេញ​ហើយ​ ​មួយ​យ៉ាង​ទៀត​ ​បើ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​សេចក្តី​មើលងាយ​គេ​ហើយ​ ​សូម្បី​ខ្លួនឯង​ ​ក៏​គប្បី​តិះដៀល​ខ្លួនឯង​បាន​ ​ព្រោះ​ហេតុ​សេចក្តី​មើលងាយ​ ​ទាំង​អ្នកប្រាជ្ញ​ ​ដែល​បាន​ពិ​ចារ​ណា​រឿយ​ៗ​ហើយ​ ​គប្បី​តិះដៀល​បាន​ ​ព្រោះ​ហេតុ​សេចក្តី​មើលងាយ​គេ​ ​លុះ​ទម្លាយ​រាងកាយ​ ​ខាងមុខ​បន្ទាប់​អំពី​សេចក្តី​ស្លាប់​ទៅ​ ​ទុគ្គតិ​នឹង​មាន​ប្រាកដ​ ​ព្រោះ​ហេតុ​សេចក្តី​មើលងាយ​ ​ធម្មជាត​នុ៎ះ​ ​ហៅថា​ ​សំយោជនៈ​ ​ធម្មជាត​នុ៎ះ​ ​ហៅថា​ ​នី​វរ​ណៈ​ ​គឺ​សេចក្តី​មើលងាយ​ហ្នឹងឯង​ ​មួយ​យ៉ាង​ទៀត​ ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ណា​ ​ដែល​មាន​សភាព​ចង្អៀតចង្អល់​ ​ក្រហល់ក្រហាយ​ ​គប្បី​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​ហេតុ​សេចក្តី​មើលងាយ​គេ​ ​អាសវៈ​ដែល​មាន​សភាព​ចង្អៀតចង្អល់​ ​ក្រហល់ក្រហាយ​ទាំងនោះ​ ​មិន​មានដល់​បុគ្គល​នោះ​ ​ដែល​ជា​អ្នក​មិន​មាន​សេចក្តី​មើលងាយ​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ពាក្យ​ណា​ ​ដែល​តថាគត​ ​ពោល​ហើយ​ថា​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​សេចក្តី​មិន​មើលងាយ​គេ​ ​ទើប​លះបង់​សេចក្តី​មើលងាយ​គេ​ ​ចេញ​ដូច្នេះ​ ​ពាក្យ​នេះ​ ​តថាគត​ ​បាន​ពោល​ហើយ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យហេតុ​នុ៎ះឯង​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​ធម៌​ទាំង៨
ថយ | ទំព័រទី ៧០ | បន្ទាប់
ID: 636826028062415736
ទៅកាន់ទំព័រ៖