ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៣

រម្ងាប់​វិតក្កៈ​ ​និង​វិចារៈ​រួចហើយ​ ​ចូលកាន់​ទុតិយជ្ឈាន​ ​ជាទី​ផូរផង់​ខាងក្នុង​សន្តាន​ ​មាន​ភាវៈ​នៃ​ចិត្ត​ដ៏​ប្រសើរ​ ​មិន​មាន​វិតក្កៈ​ ​វិចារៈ​ ​មានតែ​បីតិ​ ​និង​សុខ​ ​ដែល​កើតអំពី​សមាធិ​ ​ព្រោះ​លះបង់​បីតិ​ចេញ​ហើយ​ ​ជា​បុគ្គល​ព្រងើយ​ផង​ ​មានសតិ​ ​និង​សម្បជញ្ញៈ​ផង​ ​ទទួល​សេចក្តី​សុខ​ដោយ​នាមកាយ​ផង​ ​ចូលកាន់​តតិយជ្ឈាន​ ​ដែល​ព្រះ​អរិយៈ​ទាំងឡាយ​ ​តែង​សរសើរ​ថា​ ​បុគ្គល​ដែល​បាន​តតិយជ្ឈាន​ហើយ​ ​តែង​មានចិត្ត​ព្រងើយ​ ​ជា​អ្នកមាន​ស្មារតី​នៅជា​សុខ​ ​ព្រោះ​លះបង់​សុខ​ផង​ ​លះបង់​ទុក្ខ​ផង​ ​ព្រោះ​រលត់​នូវ​សោមនស្ស​ ​និង​ទោមនស្ស​ ​អំពី​កាលមុន​ផង​ ​លោក​ក៏​ចូលកាន់​ចតុត្ថជ្ឈាន​ ​ឥត​ទុក្ខ​ ​ឥត​សុខ​ ​មានសតិ​ ​ដែល​កើតអំពី​ឧបេក្ខា​។​
 [​១៥​]​ ​កាលដែល​ចិត្ត​តាំងនៅ​ល្អ​ ​បរិសុទ្ធ​ ​ផូរផង់​ ​មិន​មាន​ទីទួល​ ​គឺ​កិលេស​ ​ប្រាសចាក​សេចក្តី​សៅហ្មង​ ​ជា​ចិត្តទន់​ភ្លន់​ ​គួរ​ដល់​ភាវនា​កម្ម​ ​ជា​ចិត្តនឹង​ធឹង​ ​មិន​ញាប់ញ័រ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ក៏​បង្អោន​ចិត្ត​ទៅ​រក​បុព្វេ​និ​វា​សានុ​ស្ស​តិញ្ញាណ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ក៏​រលឹក​ឃើញ​ជាតិ​ដែល​ខ្លួន​ធ្លាប់​អាស្រ័យ​នៅក្នុង​កាលមុន​ ​ជាច្រើន​ជាតិ​ ​គឺ​រលឹក​ឃើញ​បាន១ជាតិ​
ថយ | ទំព័រទី ២៥ | បន្ទាប់
ID: 636826015441863882
ទៅកាន់ទំព័រ៖