ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៣

ជា​ចំណង​មាន​កំឡាំង​ ​ចំណង​មាំ​ ​ចំណង​ជាប់​ ​ចំណង​មិន​ពុក​ផុយ​ ​ឬដូច​កំណាត់ឈើ​ធំ​។​ ​ម្នាល​ឧទា​យី​ ​សត្វ​ប្រចៀច​ ​ដែល​ជាប់​ដោយ​ចំ​ណង​វល្លិ៍​ផោម​ ​ដែល​ត្រូវ​គេ​សំឡាប់​ ​ឬ​ជាប់ចំណង​ ​ឬ​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ស្លាប់​ក្នុង​ទីនោះ​ទៀត​ ​ម្នាល​ឧទា​យី​ ​បើ​បុគ្គល​ណា​ ​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​សត្វ​ប្រចៀច​នោះ​ ​ជាប់​ដោយ​ចំ​ណង​វល្លិ៍​ផោម​ណា​ ​តែង​ត្រូវ​គេ​សម្លាប់​ ​ឬ​ជាប់ចំណង​ ​ឬ​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ស្លាប់​ ​ក្នុង​ទីនោះ​ ​ដោយ​ចំណង​ណា​ ​ចំណង​នោះ​ ​របស់​សត្វ​នោះ​ ​ជា​ចំណង​ឥត​កំឡាំង​ ​ចំណង​មិន​មាំ​ ​ចំណង​ពុក​ផុយ​ ​ចំណង​មិន​មាន​ខ្លឹម​ ​ម្នាល​ឧទា​យី​ ​បុគ្គល​ដែល​និយាយ​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​និយាយ​ត្រូវ​ ​ឬដូច​ម្តេច​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​មិន​ត្រូវ​ទេ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​សត្វ​ប្រចៀច​នោះ​ ​ជាប់​ដោយ​ចំ​ណង​វល្លិ៍​ផោម​ណា​ ​តែង​ត្រូវ​គេ​សំឡាប់​ ​ឬ​ជាប់ចំណង​ ​ឬ​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ស្លាប់​ ​ក្នុង​ទីនោះ​ ​ដោយ​ចំណង​ណា​ ​ឯ​ចំណង​នោះ​របស់​សត្វ​នោះ​ ​ជា​ចំណង​មាន​កំឡាំង​ ​ចំណង​មាំ​ ​ចំណង​ជាប់​ ​ចំណង​មិន​ពុក​ផុយ​ ​ជា​កំណាត់ឈើ​ធំ​។​ ​ម្នាល​ឧទា​យី​ ​យ៉ាងនោះ​ឯង​ហើយ​ ​រឿង​នេះ​ ​ដូច​មោឃបុរស​ពួក​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​កាល​តថាគត​ប្រាប់​ថា​ ​ចូរ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​លះបង់​ ​នូវ​អំពើ​នេះ​ចេញ​ ​ពួក​មោឃបុរស​ទាំងនោះ​
ថយ | ទំព័រទី ៣១១ | បន្ទាប់
ID: 636826637846743405
ទៅកាន់ទំព័រ៖