ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៣

 [​១៩៧​]​ ​ម្នាល​ពួក​អនុ​រុទ្ធ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​ក្នុង​តថាគត​ថា​ ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ណា​ ​នាំមក​នូវ​សេចក្តី​សៅហ្មង​ ​នំា​មក​នូវ​ភព​ថ្មី​ ​ប្រកបដោយ​សេចក្តី​ក្រវល់ក្រវាយ​ ​មាន​វិបាក​ ​ជា​ទុក្ខ​តទៅ​ ​ជាទី​តាំង​នៃជា​តិ​ ​ជរា​ ​និង​មរណៈ​ ​អាសវៈ​អម្បាល​នោះ​ ​ព្រះ​តថាគត​ ​ពុំ​ទាន់បាន​លះបង់​ទេ​ ​ហេតុ​ដូច្នោះ​ ​បាន​ជា​ព្រះ​តថាគត​ ​ដឹង​ហើយ​ទើប​សេព​របស់​ខ្លះ​ ​(​ដែល​គួរ​សេព​)​ ​ដឹង​ហើយ​ទើប​អត់សង្កត់​របស់​ខ្លះ​ ​(​ដែល​គួរ​អត់សង្កត់​)​ ​ដឹង​ហើយ​ទើប​វៀរ​របស់​ខ្លះ​ ​(​ដែល​គួរ​វៀរ​)​ ​ដឹង​ហើយ​ទើប​បន្ទោបង់​របស់​ខ្លះ​ ​(​ដែល​គួរ​បន្ទោបង់​)​ ​ដូច្នេះ​ឬ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ពួក​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​នឹង​បាន​ត្រិះរិះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ណា​ ​នាំមក​នូវ​សេចក្តី​សៅហ្មង​ ​នំា​មក​នូវ​ភព​ថ្មី​ ​ប្រកបដោយ​សេចក្តី​ក្រវល់ក្រវាយ​ ​មាន​វិបាក​ ​ជា​ទុក្ខ​តទៅ​ ​ជាទី​តាំង​នៃជា​តិ​ ​ជរា​ ​មរណៈ​ ​អាសវៈ​អម្បាល​នោះ​ ​ព្រះ​តថាគត​ ​មិនទាន់​បាន​លះបង់​ទេ​ ​ហេតុ​ដូច្នោះ​ ​បាន​ជា​ព្រះ​តថាគត​ ​ទ្រង់​ជ្រាប​ហើយ​ទើប​សេព​របស់​ខ្លះ​ ​ទ្រង់​ជ្រាប​ហើយ​ ​ទើប​អត់សង្កត់​របស់​ខ្លះ​ ​ទ្រង់​ជ្រាប​ហើយ​ ​ទើប​វៀរ​របស់​ខ្លះ​ ​ទ្រង់​ជ្រាប​ហើយ​ទើប​បន្ទោបង់​របស់​ខ្លះ​ ​ដូច្នេះ​ក៏ទេ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​តែ​ពួក​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ណា​ ​នាំមក​នូវ​សេចក្តី​សៅហ្មង​ ​នំា​មក​នូវ​ភព​ថ្មី​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៥២ | បន្ទាប់
ID: 636826651778260242
ទៅកាន់ទំព័រ៖