ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៤

 [​១២៩​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​សកុលុ​ទាយិ​បរិ​ព្វា​ជ​ក​ ​អង្គុយ​ជាមួយ​នឹង​បរិ​ព្វា​ជ​ក​បរិស័ទ​ច្រើន​នាក់​ ​ដែល​កំពុង​បន្លឺ​សំឡេង​ខ្ពស់​ ​សំឡេង​ខ្លាំង​ ​និយាយ​តិរច្ឆានកថា​ជាច្រើន​ប្រការ​ ​គឺ​ ​និយាយ​អំពី​ស្តេច​។​បេ​។​ ​និយាយ​អំពី​សេចក្តី​វិនាស​ ​និង​សេចក្តី​ចំរើន​ ​ដែល​ជាហេតុ​ឥតប្រយោជន៍​ ​ថា​ដូច្នេះ​ខ្លះ​ ​ដូច្នោះ​ខ្លះ​។​ ​សកុលុ​ទាយិ​បរិ​ព្វា​ជ​ក​ ​បានឃើញ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​កំពុង​ស្តេច​មក​អំពី​ចម្ងាយ​ ​លុះ​ឃើញ​ហើយ​ ​ក៏​បញ្ឈប់​បរិស័ទ​របស់​ខ្លួន​ថា​ ​ចូរ​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ទាំងឡាយ​ ​មាន​សំ​ឡេង​តិច​ៗ​ ​ចូរ​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ទាំងឡាយ​ ​កុំមាត់​អ្វី​ឡើយ​ ​ដ្បិត​ព្រះសមណគោតម​នេះ​ ​និមន្ត​មក​ ​ឯ​ព្រះសមណគោតម​ ​មាន​អាយុ​នោះ​ ​ជា​អ្នក​ត្រូវការ​តែ​នឹង​សំឡេង​តិច​ ​ពោល​សរសើរ​សំឡេង​តិច​ ​ធ្វើ​ដូចម្តេច​ ​ឲ្យតែ​លោក​ដឹង​ថា​ ​បរិស័ទ​មាន​សំឡេង​តិច​ ​ហើយ​សំគាល់​ថា​ ​គួរ​ចូល​មក​។​ ​ពួ​ក​បរិ​ព្វា​ជ​ក​ទាំងនោះ​ ​ក៏​នៅ​ស្ងៀម​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ស្តេច​ចូល​ទៅ​រក​ ​សកុលុ​ទាយិ​បរិ​ព្វា​ជ​ក​ ​។​ ​សកុលុ​ទាយិ​បរិ​ព្វា​ជ​ក​ ​ក៏​ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​សូម​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ស្តេច​មក​ចុះ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ដំណើរ​ស្តេច​មក​ ​នៃ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ជា​ការ​ប្រពៃ​ហើយ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​បាន​បម្រុងនឹងធ្វើ​ដំណើរ​មក​ ​ក្នុង​ទីនេះ​ ​អស់​កាលយូរ​ហើយ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​
ថយ | ទំព័រទី ២០៦ | បន្ទាប់
ID: 636830218321344838
ទៅកាន់ទំព័រ៖