ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៤

ស្លៀក​ស្បង់​ ​ប្រដាប់​បាត្រ​ ​និង​ចីវរ​ ​ក្នុង​បុព្វណ្ហសម័យ​ ​ចូល​ទៅកាន់​ទី​ដែល​មាតាបិតា​ ​របស់​ឃ​ដិ​ការ​ស្មូនឆ្នាំង​នៅ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ក៏​និយាយ​នឹង​មាតាបិតា​ ​របស់​ឃ​ដិ​ការ​ស្មូនឆ្នាំង​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ចុះ​ភ​គ​វៈ​(​១​)​ ​នេះ​ចេញទៅ​ក្នុង​ទីណា​។​ ​មាតាបិតា​របស់​ឃ​ដិ​ការ​ស្មូនឆ្នាំង​ ​ក៏​ទូល​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ឧបដ្ឋាក​របស់​ព្រះអង្គ​ ​ចេញទៅ​បាត់​ហើយ​ ​សូម​ព្រះអង្គ​ ​យក​បាយ​អំពី​ឆ្នាំង​នេះ​ ​យក​សំ​ឡ​អំពី​ភាជន៍​នេះ​ ​ទៅ​ឆាន់​ចុះ​។​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​គ្រានោះ​ ​តថាគត​ ​ក៏​យក​បាយ​អំពី​ឆ្នាំង​ ​យក​សំ​ឡ​អំពី​ភាជន៍​ឆាន់​ ​រួច​ក៏​ក្រោក​ចាក​អាសនៈ​ ​ហើយ​ចៀសចេញ​ទៅ​។​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​លំដាប់នោះ​ ​ឃ​ដិ​ការ​ស្មូនឆ្នាំង​ ​ចូល​ទៅ​ជិត​មាតាបិតា​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ក៏​សួរ​ទៅ​មាតាបិតា​ដូច្នេះ​ថា​ ​នរណា​យក​បាយ​អំពី​ឆ្នាំង​ ​យក​សំ​ឡ​អំពី​ភាជន៍​ទៅ​បរិភោគ​ ​ហើយ​ក្រោក​ចាក​អាសនៈ​ ​ចៀសចេញ​ទៅបាត់​។​ ​មាតាបិតា​ប្រាប់​ថា​ ​ម្នាលកូន​ ​ព្រះ​កស្សប​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​អរហន្ត​សម្មាសម្ពុទ្ធ​ ​យក​បាយ​អំពី​ឆ្នាំង​ ​យក​សំ​ឡ​អំពី​ភាជន៍​ទៅ​ឆាន់​ ​រួចហើយ​ក្រោក​ចាក​អាសនៈ​ ​ចៀសចេញ​ទៅ​។​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​វេលា​នោះ​ ​ឃ​ដិ​ការ​ស្មូន​
​(​១​)​ ​ហៅ​តាម​គោត្រ​ ​ព្រោះ​ឃ​ដិ​ការ​ស្មូនឆ្នាំង​ ​ជា​ភ​គ​វ​គោត្រ​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៦២ | បន្ទាប់
ID: 636830237323541701
ទៅកាន់ទំព័រ៖