ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៤

ពួក​សំឡាញ់​ជា​ទាយាទ^{​(​១​)}​ ​នាំ​យក​ទ្រព្យរបស់​បុគ្គល​ស្លាប់​នោះ​ទៅ​ ​ចំណែក​សត្វ​ក៏​ទៅតាម​យថាកម្ម​ ​ទ្រព្យ​បន្តិចបន្តួច​ ​រមែង​មិនទៅ​តាម​បុគ្គល​ស្លាប់​ឡើយ​ ​ពួក​កូន​ប្រពន្ធ​ ​ទ្រព្យ​ ​និង​ដែន​ ​ក៏​មិន​ជាប់​តាម​ទៅ​ទេ​ ​បុគ្គល​មិនបាន​អាយុវែង​ ​ព្រោះ​ទ្រព្យ​ទេ​ ​ទាំង​មិនមែន​លះបង់​ជរា​បាន​ ​ព្រោះ​ទ្រព្យ​ដែរ​ ​អ្នកប្រាជ្ញ​ពោល​ថា​ ​ជីវិត​នេះ​ ​តិច​ពេក​ណាស់​ ​មិន​ទៀងទាត់​ ​មាន​សភាព​ប្រែប្រួល​ជា​ធម្មតា​ ​ពួក​អ្នក​ស្តុកស្តម្ភ​ក្តី​ ​អ្នក​កំសត់​ក្តី​ ​តែង​ពាល់ត្រូវ​នូវ​សម្ផ័​ស្ស​ស្លាប់​ ​ទាំង​ពាល​ ​ទាំង​ប្រាជ្ញ​ ​ក៏​ពាល់ត្រូវ​ដូច្នោះ​ដែរ​ ​តែថា​ ​មនុស្ស​ពាល​ ​រមែង​ដេក​ទាំង​តក់ស្លុត​ ​ព្រោះ​សេចក្តី​ល្ងង់​ ​ចំណែក​អ្នកប្រាជ្ញ​ ​បើទុកជា​ពាល់​ត្រូវ​សម្ផ័​ស្ស​ស្លាប់​ ​ក៏​មិន​ញាប់ញ័រ​ឡើយ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​បុគ្គល​បាន​ដល់​អរហត្តផល​ ​ជាទីបំផុត​កិច្ច​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ដោយ​បញ្ញា​ណា​ ​បញ្ញា​នោះ​ ​ប្រសើរ​វិសេស​ជាង​ទ្រព្យ​ ​ព្រោះតែ​ខ្លួន​មិនទាន់​ដល់​កិច្ច​ជាទីបំផុត​ ​ពួក​ជន​រមែង​ធ្វើអំពើ​អាក្រក់​ ​ក្នុង​ភព​តូច​ ​និង​ភព​ធំ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះតែ​សេចក្តី​វង្វេង​ ​