ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៤

ណ្ហើយចុះ​ ​ឥឡូវនេះ​ ​តថាគត​ ​គួរ​សំដែងធម៌​ ​ដែល​តថាគត​បាន​ត្រាស់​ដឹង​ហើយ​ ​ដោយ​សេចក្តី​លំបាក​នោះ​ចុះ​ ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​រាគៈ​ ​ទោសៈ​ ​គ្រប​សង្កត់​ហើយ​ ​មិន​ងាយ​នឹង​ត្រាស់​ដឹង​នូវ​ធម៌​នេះ​បានទេ​ ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​កំពុង​ត្រេកអរ​ដោយ​រាគៈ​ ​ដែល​គំនរ​ងងឹត​ ​គឺ​អវិជ្ជា​កំពុង​រួបរឹត​ ​មិនឃើញ​នូវ​ធម៌​ ​ដែល​នាំឲ្យ​ពួក​សត្វ​ ​ដល់​នូវ​ព្រះនិព្វាន​ ​ជា​ធម៌​ដ៏​ល្អិត​ ​សុខុម​ជ្រាលជ្រៅ​ ​ដែល​សត្វ​ឃើញ​បាន​ដោយ​កម្រ​នោះ​បានទេ​។​

 ម្នាល​រាជកុមារ​ ​កាលដែល​តថាគត​ ​ពិចារណា​ឃើញ​ ​ដោយ​ន័យ​ដែល​ត្រិះរិះ​ ​ដូច្នេះហើយ​ ​ចិត្ត​ក៏​ឱន​ទៅ​ ​ដើម្បី​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​តិច​ ​មិន​ឱន​ទៅ​ ​ដើម្បី​សំដែងធម៌​ឡើយ​។​
 [​២៧១​]​ ​ម្នាល​រាជកុមារ​ ​លំដាប់នោះ​ ​សហ​ម្ប​តិ​ព្រហ្ម​ ​ដឹង​នូវ​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​ក្នុងចិត្ត​របស់​តថាគត​ ​ដោយចិត្ត​របស់​ខ្លួន​ហើយ​ ​ទើប​រំពឹងគិត​ដូច្នេះ​ថា​ ​ឱ​លោកវិនាស​តើ​ហ្ន៎​ ​ឱ​លោកវិនាស​តើ​ហ្ន៎​ ​ព្រោះ​ព្រះ​តថាគត​ ​ជា​អរហន្ត​សម្មាសម្ពុទ្ធ​ ​មាន​ព្រះទ័យ​បង្អោន​ទៅ​ ​ដើម្បី​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​តិច​ ​មិន​បង្អោន​ទៅ​ ​ដើម្បី​សំដែងធម៌​។​ ​ម្នាល​រាជកុមារ​ ​គ្រានោះ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៩២ | បន្ទាប់
ID: 636830279031169173
ទៅកាន់ទំព័រ៖