ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៤

ជា​កាយ​សម្រេច​អំពី​ចិត្ត​ ​មាន​អវយវៈ​តូច​ធំ​សព្វគ្រប់​ ​មាន​ឥន្ទ្រិយ​មិន​វិកល​ខូចខាត​។​ ​ដូច​បុរស​ដកហូត​បណ្តូល​ស្មៅ​យាប្លង​ ​ចេញ​អំពី​ដើម​ស្មៅ​នោះ​ ​បុរស​នោះ​ ​ក៏​យល់​ច្បាស់​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​នេះ​ជា​បណ្តូល​ ​នេះ​ជា​ស្មៅ​យាប្លង​ ​ស្មៅ​យាប្លង​ផ្សេង​ ​បណ្តូល​ផ្សេង​ ​នេះ​ជា​បណ្តូល​ដែល​អញ​ដកចេញ​អំពី​ស្មៅ​យាប្លង​នេះឯង​ ​ម្នាល​ឧទាយិ​ ​ពុំ​នោះ​សោត​ ​ដូចជា​បុរស​ហូតដាវ​ចេញ​អំពី​ស្រោម​ ​បុរស​នោះ​ ​ក៏​យល់​ច្បាស់​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​នេះ​ដាវ​ ​នេះ​ស្រោម​ ​ដាវ​ផ្សេង​ ​ស្រោម​ផ្សេង​ ​នេះ​ជា​ដាវ​ ​ដែល​អញ​ហូត​ចេញ​អំពី​ស្រោម​នេះឯង​ ​ម្នាល​ឧទាយិ​ ​ពុំ​នោះ​សោត​ ​ដូច​បុរស​ដក​ពស់​ ​ចេញ​អំពី​ស្រោម​ ​បុរស​ក៏​យល់​ច្បាស់​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​នេះ​ពស់​ ​នេះ​ស្រោម​ ​ពស់​ផ្សេង​ ​ស្រោម​ផ្សេង​ ​នេះ​ពស់​ដែល​អញ​ហូត​ចេញ​អំពី​ស្រោម​នេះឯង​ ​សេចក្តី​នេះ​ ​មាន​ឧបមា​យ៉ាងណាមិញ​ ​ម្នាល​ឧទាយិ​ ​តថាគត​បាន​សំដែង​បដិបទា​ ​ដល់​សាវ័ក​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ជាហេតុ​ឲ្យ​ពួក​សាវ័ក​ ​របស់​តថាគត​ ​បាន​ប្រតិបត្តិ​ ​ហើយ​និម្មិត​កាយ​ដទៃ​ ​ចេញ​អំពី​កាយ​នេះ​ ​ឲ្យ​ជា​កាយ​មាន​រូប​ ​ជា​កាយ​សម្រេច​អំពី​ចិត្ត​ ​មាន​អវយវៈ​តូច​ធំ​សព្វគ្រប់​ ​មាន​ឥន្ទ្រិយ​មិន​វិកល​ខូចខាត​ ​មាន​ឧបមេយ្យ​ ​ដូច្នោះឯង​។​ ​ឯ​ពួក​សាវ័ក​របស់​តថាគត​ជាច្រើន​ ​ក៏បាន​ដល់​នូវ​បារមី​ញាណ​ ​ជាទីបំផុត​នៃ​អភិញ្ញា​ ​ក្នុង​ធម៌​នោះ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៧៦ | បន្ទាប់
ID: 636830196284664412
ទៅកាន់ទំព័រ៖