ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៤

 [​៣​]​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ចុះ​យើងខ្ញុំ​ ​កាល​ប្តេជ្ញា​ដូចម្តេច​ ​ទើប​ឈ្មោះថា​ ​ជា​អ្នកពោល​តាម​ពាក្យ​ ​របស់​ព្រះមានព្រះភាគ​ផង​ ​ជា​អ្នក​មិន​ពោល​បង្កាច់​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដោយ​ពាក្យ​មិន​ពិត​ផង​ ​ឈ្មោះថា​ ​ជា​អ្នកពោល​ប្តេជ្ញា​ ​នូវ​ហេតុ​តាម​ហេតុ​ផង​ ​មួយទៀត​ ​វាទានុវាទ​ណា​នីមួយ​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​ហេតុ​ ​នឹង​មិន​មកកាន់​ឋានៈ​ ​ដែល​អ្នកប្រាជ្ញ​គប្បី​តិះដៀល​បាន​។​ ​ម្នាល​វ​ច្ឆៈ​ ​បុគ្គល​កាល​ពោល​ប្តេជ្ញា​ថា​ ​ព្រះសមណគោតម​ ​ទ្រង់​បាន​នូវ​វិជ្ជា៣​ ​ដូច្នេះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​ជា​អ្នកពោល​តាម​ពាក្យ​ ​របស់​តថាគត​ផង​ ​មិន​ឈ្មោះថា​ ​ពោល​បង្កាច់​តថាគត​ ​ដោយ​ពាក្យ​មិន​ពិត​ផង​ ​ឈ្មោះថា​ ​ជា​អ្នកពោល​ប្តេជ្ញា​ ​នូវ​ហេតុ​តាម​ហេតុ​ផង​ ​មួយទៀត​ ​វាទានុវាទ​ណា​នីមួយ​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​ហេតុ​ ​ក៏​មិន​មកកាន់​ឋានៈ​ ​ដែល​អ្នកប្រាជ្ញ​ ​គប្បី​តិះដៀល​បាន​។​ ​ម្នាល​វ​ច្ឆៈ​ ​បើ​តថាគត​ ​ចង់​រលឹក​ ​(​ទៅ​រក​ជាតិ​)​ ​ត្រឹមណា​ ​តថាគត​ ​ក៏​រលឹក​បាន​ ​នូវ​បុព្វេ​និវាស​ ​ជាច្រើន​ត្រឹមណោះ​ ​ការ​រលឹក​បាន​នោះ​ ​ដូចម្តេច​ ​គឺ​រលឹក​បាន​ ​១ជាតិ​ខ្លះ​ ​២ជាតិ​ខ្លះ​។​បេ​។​ ​តថាគត​ ​រលឹក​បាន​នូវ​ ​បុព្វេ​និវាស​ ​ជាច្រើន​ ​ព្រមទាំង​អាការ​ ​ព្រមទាំង​ឧទ្ទេស​ ​ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ​។​ ​ម្នាល​វ​ច្ឆៈ​ ​បើ​តថាគត​ ​ចង់​ ​(​ឃើញ​ពួក​សត្វ​)​ ​ត្រឹមណា​ ​ដោយ​ទិព្វចក្ខុ​ដ៏​បរិសុទ្ធ​ ​កន្លង​នូវ​ចក្ខុ​ ​ជា​របស់​មនុស្ស​ធម្មតា​ ​តថាគត​ ​ឃើញច្បាស់​ ​នូវ​សត្វ​ទាំងឡាយ​
ថយ | ទំព័រទី ៤ | បន្ទាប់
ID: 636830145741473507
ទៅកាន់ទំព័រ៖