ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៥

​ក៏​ល្បងមើល​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ក្នុង​ធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ជាទី​តាំង​នៃ​មោហៈ​ ​ឲ្យ​ក្រៃលែង​ជាង​ហេតុ​នោះ​ ​តទៅទៀត​ថា​ ​បុគ្គល​មានចិត្ត​ ​ដែល​ពួក​ធម៌​ជាទី​តាំង​នៃ​មោហៈ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងណា​ ​គ្រប​សង្កត់​ហើយ​ ​មិនដឹង​ ​និយាយ​ថា​ ​អាត្មាអញ​ដឹង​ ​ឬមិន​ឃើញ​ ​និយាយ​ថា​ ​អាត្មាអញ​ឃើញ​ ​ឬក៏​ហេតុ​ណា​ ​ដែល​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​កម្ម​មិនជា​ប្រយោជន៍​ ​ដើម្បី​សេចក្តី​ទុក្ខ​ ​អស់​កាលយូរ​ ​ដល់​ជន​ទាំងឡាយ​ដទៃ​ ​ក៏​បបួល​អ្នកដទៃ​ ​ដើម្បី​ហេតុ​នោះ​ ​ពួក​ធម៌​ ​ដែល​ជាទី​តាំង​នៃ​មោហៈ​ ​មាន​សភាព​ដូច្នោះ​ ​មានដល់​លោក​មាន​អាយុ​នេះ​ ​ដែរ​ឬ​ហ្ន៎​។​ ​កាល​គហបតី​ ​ឬ​កូន​គហបតី​ ​ល្បងមើល​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ក៏​ដឹង​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​បុគ្គល​មានចិត្ត​ ​ដែល​ពួក​ធម៌​ ​ជាទី​តាំង​នៃ​មោហៈ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងណា​ ​គ្រប​សង្កត់​ហើយ​ ​មិនដឹង​ ​និយាយ​ថា​ ​អាត្មាអញ​ដឹង​ ​ឬមិន​ឃើញ​ ​និយាយ​ថា​ ​អាត្មាអញ​ឃើញ​ ​ឬក៏​ហេតុ​ណា​ ​ដែល​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​កម្ម​មិនជា​ប្រយោជន៍​ ​ដើម្បី​សេចក្តី​ទុក្ខ​ ​អស់​កាលយូរ​ ​ដល់​ជន​ទាំងឡាយ​ដទៃ​ ​ក៏​បបួល​អ្នកដទៃ​ ​ដើម្បី​ហេតុ​នោះ​ ​ពួក​ធម៌​ ​ដែល​ជាទី​តាំង​នៃ​មោហៈ​ ​មាន​សភាព​ដូច្នោះ​ ​មិន​មានដល់​លោក​មាន​អាយុ​នេះ​ទេ​។​ ​កាយសមាចារ​ ​និង​វចីសមាចារ​ ​របស់​លោក​មាន​អាយុ​នេះ​ ​ក៏ដូចជា​របស់​អ្នក​ដែល​មិន​មាន​មោហៈ​ដែរ​ ​បើ​លោក​មាន​អាយុ​នេះ​ ​សំដែងធម៌​ណា​ ​ធម៌​នោះ​ជ្រៅ​ ​ឃើញ​បាន​ដោយ​ក្រ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៣៨ | បន្ទាប់
ID: 636872299789871037
ទៅកាន់ទំព័រ៖