ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៦

ប្រក​បរឿយៗ​ ​នូវ​រស​ ​មិនជា​ទី​សប្បាយ​ ​ដោយ​ជិវ្ហា​ ​ប្រក​បរឿយៗ​ ​នូវ​ផោដ្ឋព្វៈ​ ​មិនជា​ទី​សប្បាយ​ ​ដោយ​កាយ​ ​ប្រក​បរឿយៗ​ ​នូវ​ធម្មារម្មណ៍​ ​មិនជា​ទី​សប្បាយ​ ​ដោយចិត្ត​ ​រាគៈ​ក៏​គ្រប​សង្កត់ចិត្ត​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​លុះ​ត្រូវ​រាគៈ​គ្រប​សង្កត់ចិត្ត​ហើយ​ ​ក៏​ដល់​នូវ​មរណៈ​ ​ឬ​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ទុក្ខ​ ​ស្ទើរតែ​មរណៈ​។​ ​ម្នាល​សុ​នក្ខត្ត​ ​ដូច​បុរស​ត្រូវ​សរ​ ​ដែល​ត្រាំ​ដោយ​ថ្នាំពិស​ ​ជ្រាប​ជោកជាំ​ហើយ​ ​មិត្រ​អាមាត្យ​ ​ញាតិសាលោហិត​ ​របស់​បុរស​នោះ​ ​ក៏​ឲ្យ​ពេទ្យ​វះ​ ​ជា​អ្នកស្ទាត់ជំនាញ​រក្សា​។​ ​ពេទ្យ​វះ​អ្នកស្ទាត់ជំនាញ​នោះ​ ​វះ​មុខ​ដំបៅ​របស់​បុរស​នោះ​ ​ដោយ​គ្រឿង​សស្ត្រា​ ​លុះ​វះ​មុខ​ដំបៅ​ ​ដោយ​គ្រឿង​សស្ត្រា​រួចហើយ​ ​ក៏​រាវរក​សរ​ ​ដោយ​គ្រឿង​សម្រាប់​រាវរក​ ​(​ដង្កៀប​)​ ​លុះ​រាវរក​សរ​ ​ដោយ​គ្រឿង​សម្រាប់​រាវរក​ហើយ​ ​ក៏​ដកចេញ​នូវ​សរ​ ​មានពិស​ជា​ទោស​ ​ដែល​សេសសល់​នៅ​ ​ក៏​ដឹង​ថា​ ​ពិស​ជា​ទោស​នោះ​ ​មិន​មាននៅ​សេសសល់​ទេ​។​ ​ពេទ្យ​វះ​នោះ​ ​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​នែ​បុរស​ដ៏​ចម្រើន​ ​សរ​របស់​អ្នក​ ​យើង​បាន​ដកចេញ​ហើយ​ ​ពិស​ជា​ទោស​ ​យើង​បាន​នាំចេញ​ ​ឥតមាន​សេសសល់​ឡើយ​ ​ល្មម​មិន​មាន​អន្តរាយ​ដល់​អ្នក​ហើយ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១២៧ | បន្ទាប់
ID: 636831709241422520
ទៅកាន់ទំព័រ៖