ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៦

ទុក្ខ​ទាំងអស់​ ​នឹង​សាបសូន្យ​ទៅ​ ​ព្រោះ​អស់​ទៅ​នៃ​វេទនា​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​និគ្រន្ថ​ទាំងឡាយ​ ​បើ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​មាន​សេចក្តី​ប្រឹងប្រែង​ខ្លាំង​ ​មាន​សេចក្តី​ព្យាយាម​ខ្លាំង​ ​ក្នុង​សម័យ​ណា​ ​ទុក្ខវេទនា​ក្លាខ្លាំង​ ​ខ្លោចផ្សា​ ​ដែល​កើតអំពី​សេចក្តី​ប្រឹងប្រែង​ ​ក៏​គប្បី​តាំង​ឡើង​ ​ក្នុង​សម័យ​នោះ​ ​មួយទៀត​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​មិន​មាន​សេចក្តី​ប្រឹងប្រែង​ខ្លាំង​ ​មិន​មាន​សេចក្តី​ព្យាយាម​ខ្លាំង​ ​ក្នុង​សម័យ​ណា​ ​ទុក្ខវេទនា​ក្លាខ្លាំង​ ​ខ្លោចផ្សា​ ​ដែល​កើតអំពី​សេចក្តី​ប្រឹងប្រែង​ ​ក៏​គង់​តាំង​ឡើង​ ​ក្នុង​សម័យ​នោះ​ ​កាលបើ​យ៉ាងនេះ​ ​ទើប​ពួក​និគ្រន្ថ​មាន​អាយុ​ ​គួរ​នឹង​ពោល​ថា​ ​បុរស​បុគ្គល​នេះ​ ​ទទួលអារម្មណ៍​ណាមួយ​ ​ជា​សុខ​ក្តី​ ​ជា​ទុក្ខ​ក្តី​ ​មិនមែន​ទុក្ខ​ ​មិនមែន​សុខ​ក្តី​ ​អារម្មណ៍​ទាំងអស់​នោះ​ ​កើតឡើង​ ​ព្រោះហេតុតែ​កម្ម​ ​ដែល​ខ្លួន​ធ្វើ​ទុក​ ​ក្នុង​កាលមុន​ ​ការ​មិន​ទទឹក​ចិត្ត​ ​(​ដោយ​រាគាទិក្កិលេស​)​ ​តទៅ​ ​ព្រោះ​ដុត​កំ​ដៅ​ ​ព្រោះ​វិនាស​ទៅ​ ​នៃ​កម្ម​ចាស់​ ​ទាំង​មិន​ធ្វើ​នូវ​កម្ម​ថ្មី​ ​ការ​អស់​ទៅ​នៃ​កម្ម​ ​ព្រោះ​មិន​ទទឹក​ចិត្ត​ ​(​ដោយ​រាគាទិក្កិលេស​)​ ​តទៅ​ ​ការ​អស់​ទៅ​នៃ​ទុក្ខ​ ​ព្រោះ​អស់​ទៅ​នៃ​កម្ម​ ​ការ​អស់​ទៅ​នៃ​វេទនា​ ​ព្រោះ​អស់​ទៅ​នៃ​ទុក្ខ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៦ | បន្ទាប់
ID: 636831622005712923
ទៅកាន់ទំព័រ៖