ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៦

 [​១៩៤​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​មួយទៀត​ ​អសប្បុរស​ ​ព្រោះ​កន្លង​ផុត​អាកាសានញ្ចាយតន​សមាបត្តិ​ ​ដោយសព្វគ្រប់​ ​ហើយ​ចូលកាន់​វិ​ញ្ញាណ​ញ្ចា​យត​ន​សមាបត្តិ​ ​ដោយ​បរិកម្ម​ថា​ ​វិញ្ញាណ​មិន​មាន​ទីបំផុត​។​ ​អសប្បុរស​នោះ​ ​ពិចារណា​ឃើញ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នក​បាន​នូវ​វិ​ញ្ញាណ​ញ្ចា​យត​ន​សមាបត្តិ​ ​ឯ​ពួក​ភិក្ខុ​ដទៃ​ទាំងនោះ​ ​មិនបាន​នូវ​វិ​ញ្ញាណ​ញ្ចា​យត​ន​សមាបត្តិ​ទេ​។​ ​អសប្បុរស​នោះ​ ​លើកតម្កើង​ខ្លួនឯង​ ​បន្តុះ​បង្អាប់​អ្នកដទៃ​ ​ព្រោះ​ហេតុ​វិ​ញ្ញាណ​ញ្ចា​យត​ន​សមាបត្តិ​នោះ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះឯង​ ​ឈ្មោះថា​ ​អសប្បុរិសធម៌​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ឯ​សប្បុរស​ ​រមែង​ពិចារណា​ឃើញ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​សេចក្តី​មិន​ញាប់ញ័រ​ ​ដែល​ព្រះមានបុណ្យ​ ​សំដែង​ហើយ​ ​ដោយ​វិ​ញ្ញាណ​ញ្ចា​យត​ន​សមាបត្តិ​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ ​តែង​សំគាល់​នូវ​វិ​ញ្ញាណ​ញ្ចា​យត​ន​សមាបត្តិ​ ​ដោយ​ធម្ម​ជា​ត​ណាៗ​ ​ធម្ម​ជា​ត​នោះ​ៗ​ ​នឹង​ទៅជា​ដទៃ​វិញ​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ធ្វើ​នូវ​សេចក្តី​មិន​ញាប់ញ័រ​ ​ឲ្យ​តាំងនៅ​ខាងក្នុង​ ​ហើយ​មិន​លើកតម្កើង​ខ្លួនឯង​ ​មិន​បន្តុះ​បង្អាប់​អ្នកដទៃ​ ​ព្រោះតែ​វិ​ញ្ញាណ​ញ្ចា​យត​ន​សមាបត្តិ​នោះ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះឯង​ ​ឈ្មោះថា​សប្បុរិសធម៌​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៦៤ | បន្ទាប់
ID: 636831794973956140
ទៅកាន់ទំព័រ៖