ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៦

មិនមែន​វិន័យ​ ​ជា​អ្នកពោល​ពាក្យ​មិន​គួរ​នឹង​តាំង​ទុក​ ​ក្នុង​ហឫទ័យ​ ​ជា​អ្នក​និយាយ​ក្នុង​កាលដែល​មិន​គួរ​និយាយ​ ​និយាយ​សំដី​គ្មាន​គ្រឿង​អាង​ ​ជា​សំដី​រក​កំណត់​គ្មាន​ ​មិន​ប្រកបដោយ​ប្រយោជន៍​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​កាល​បុគ្គល​សេព​ ​នូវ​វចីសមាចារ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​តែង​ចម្រើនឡើង​ ​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​តែង​សាបសូន្យ​។​
 [​២០៥​]​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​កាល​បុគ្គល​សេព​នូវ​វចីសមាចារ​ ​មាន​សភាព​ដូចម្តេច​ ​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​តែង​សាបសូន្យ​ ​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​តែង​ចម្រើនឡើង​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​បុគ្គល​ពួក​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​លះបង់​មុសាវាទ​ ​ជា​អ្នក​វៀរ​ស្រឡះ​ចាក​មុសាវាទ​ ​ទោះ​ឋិតនៅ​ក្នុង​រោង​ប្រជុំ​ក្តី​ ​ឋិតនៅ​ក្នុង​បរិស័ទ​ក្តី​ ​ឋិតនៅ​កណ្តាល​ញាតិ​ក្តី​ ​ឋិតនៅ​ក្នុង​កណ្តាល​សេនីយ​ក្តី​ ​ឋិតនៅ​ក្នុង​កណ្តាល​រាជត្រកូល​ក្តី​ ​ដែលគេ​នាំមក​សួរ​ ​ជា​សាក្សី​ថា​ ​នែ​បុរស​អើយ​ ​អ្នក​ចូរ​មក​អាយ​ ​អ្នកដឹង​នូវ​ហេតុ​ណា​ ​ចូរ​ពោល​នូវ​ហេតុ​នោះ​ចុះ​។​ ​បុរស​នោះ​ ​កាល​មិនដឹង​ ​ក៏​និយាយ​ថា​ ​ខ្ញុំ​មិនដឹង​ក្តី​ ​កាល​ដឹង​ ​ក៏​និយាយ​ថា​ ​ខ្ញុំ​ដឹងក្តី​ ​កាល​មិនឃើញ​ ​ក៏​និយាយ​ថា​ ​ខ្ញុំ​មិនឃើញ​ក្តី​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៧៦ | បន្ទាប់
ID: 636831798264634356
ទៅកាន់ទំព័រ៖