ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៦

ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​សំគាល់​សេចក្តី​នោះ​ ​ថាដូចម្តេច​ ​តើ​សេចក្តី​សោក​ ​ខ្សឹកខ្សួល​ ​ទុក្ខ​ ​តូចចិត្ត​ ​ការ​ចង្អៀតចង្អល់​ចិត្ត​ ​គប្បី​កើតឡើង​ ​ដល់​បុរស​ ​ដែល​ឃើញ​ស្ត្រី​នោះ​ ​កំពុង​ឈរ​ជិត​ ​កំពុង​និយាយ​ ​កំពុង​សើច​ ​កំពុង​ញញឹម​ ​ជាមួយនឹង​បុរស​ឯទៀត​នោះ​ ​ឬទេ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​មិនកើត​ឡើង​ទេ​។​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ព្រោះ​បុរស​នោះ​ ​លែង​មាន​សេចក្តី​ត្រេក​ ​ចំពោះ​ស្ត្រី​នោះ​ហើយ​ ​បាន​ជា​សេចក្តី​សោក​ ​ខ្សឹកខ្សួល​ ​ទុក្ខ​ ​តូចចិត្ត​ ​ការ​ចង្អៀតចង្អល់​ចិត្ត​ ​មិនកើត​ឡើង​ ​ព្រោះ​ឃើញ​ស្ត្រី​នោះ​ ​ដែល​កំពុង​ឈរ​ជិត​ ​កំពុង​និយាយ​ ​កំពុង​សើច​ ​កំពុង​ញញឹម​ ​ជាមួយនឹង​បុរស​ឯទៀត​។​
 [​១៤​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ឯ​ភិក្ខុ​ ​មិន​យក​សេចក្តី​ទុក្ខ​មក​គ្រប​សង្កត់​ខ្លួន​ ​ដែល​មិនធ្លាប់​មានទុក្ខ​គ្រប​សង្កត់​ផង​ ​មិន​លះបង់​សុខ​ប្រកបដោយ​ធម៌​ផង​ ​ជា​អ្នក​មិន​ជ្រុលជ្រប់​ទៅ​ក្នុង​សុខ​នោះ​ផង​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​កាលបើ​អាត្មាអញ​ ​ផ្គង​សេចក្តី​ព្យាយាម​ ​តណ្ហា​ ​ជាហេតុ​កើតឡើង​ ​នៃ​ទុក្ខ​នេះឯង​ ​រមែង​វិនាស​ ​ព្រោះ​ការ​ផ្គង​នូវ​សេចក្តី​ព្យាយាម​ ​មួយទៀត​ ​កាលបើ​អាត្មាអញ​ ​ព្រងើយកន្តើយ​ ​ចម្រើន​ឧបេក្ខា​ ​តណ្ហា​ ​ជាហេតុ​កើតឡើង​ ​នៃ​ទុក្ខ​នេះ​ ​ក៏​រមែង​វិនាស​ដែរ​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៩ | បន្ទាប់
ID: 636831625562716372
ទៅកាន់ទំព័រ៖