ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៦
កាលគេផ្គង នូវសេចក្តីព្យាយាម តណ្ហា ជាហេតុកើតឡើង នៃទុក្ខណា រមែងវិនាស ព្រោះការផ្គង នូវសេចក្តីព្យាយាម ភិក្ខុនោះ ក៏ផ្គងនូវសេចក្តីព្យាយាម ចំពោះតណ្ហាជាហេតុកើតនៃទុក្ខនោះ មួយទៀត កាលគេព្រងើយកន្តើយ ចម្រើនឧបេក្ខា តណ្ហា ជាហេតុកើតនៃទុក្ខណា រមែងវិនាស ភិក្ខុនោះ ក៏ចម្រើនឧបេក្ខា ចំពោះតណ្ហាជាហេតុកើតនៃទុក្ខនោះ កាលភិក្ខុនោះ ផ្គងនូវសេចក្តីព្យាយាម តណ្ហាជាហេតុកើត នៃទុក្ខនោះ ក៏វិនាស ព្រោះការផ្គងនូវសេចក្តីព្យាយាម កាលតណ្ហាវិនាស យ៉ាងនេះហើយ ទុក្ខរបស់ភិក្ខុនោះ ក៏រមែងសាបសូន្យទៅ កាលភិក្ខុនោះ ព្រងើយកន្តើយ ចម្រើនឧបេក្ខា តណ្ហាជាហេតុកើតនៃទុក្ខនោះ ក៏វិនាស កាលតណ្ហាវិនាសយ៉ាងនេះហើយ ទុក្ខរបស់ភិក្ខុនោះ រមែងសាបសូន្យ ក៏មានឧបមេយ្យ ដូចបុរសនោះដែរ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ សេចក្តីប្រឹងប្រែង មានផល សេចក្តីព្យាយាមមានផល យ៉ាងនេះឯង។
ID: 636831625786929196
ទៅកាន់ទំព័រ៖