ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៦

។​បេ​។​ ​សេនាសនៈ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​មិន​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​សេនាសនៈ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​ស្រុក​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​មិន​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​ស្រុក​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​និគម​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​មិន​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​និគម​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​នគរ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​មិន​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​នគរ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​ជនបទ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​មិន​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​ជនបទ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​ត្រង់​ព្រះពុទ្ធដីកា​ ​ដែល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​សារីបុត្រ​ ​តថាគត​សំដែង​នូវ​បុគ្គល​ ​ថា​មាន​ពីរ​យ៉ាង​ ​គឺ​បុគ្គល​គួរ​សេព១​ ​មិន​គួរ​សេព១​ ​ដូច្នេះ​នុ៎ះ​ ​តើ​ទ្រង់​ត្រាស់​សំដៅ​ហេតុ​ដូចម្តេច​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​កាល​បុគ្គល​សេព​នូវ​បុគ្គល​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងណា​ ​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ចំរើន​ឡើង​ ​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​សាបសូន្យ​ ​បុគ្គល​មាន​សភាព​យ៉ាងនោះ​ ​បុគ្គល​មិន​គួរ​សេព​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​កាល​បុគ្គល​សេព​នូវ​បុគ្គល​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងណា​ ​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ
ថយ | ទំព័រទី ៣០៥ | បន្ទាប់
ID: 636831811314580771
ទៅកាន់ទំព័រ៖