ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៦

សាបសូន្យ​ ​ចីវរ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​មិន​គួរ​សេព​។​ ​ម្នាល​សារីបុត្រ​ ​កាល​បុគ្គល​សេព​នូវ​ចីវរ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងណា​ ​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​សាបសូន្យ​ ​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ចម្រើនឡើង​ ​ចីវរ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​គួរ​សេព​។​ ​ត្រង់​ពាក្យ​ដែល​តថាគត​សំដែង​ថា​ ​ម្នាល​សារីបុត្រ​ ​តថាគត​សំដែង​នូវ​ចីវរ​ ​ថា​មាន​ពីរ​យ៉ាង​ ​គឺ​ចីវរ​គួរ​សេព១​ ​មិន​គួរ​សេព១​ ​ដូច្នេះ​នុ៎ះ​ ​គឺ​តថាគត​សំដែង​ ​អាស្រ័យហេតុ​នេះឯង​។​បេ​។​ ​បិណ្ឌបាត​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​មិន​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​បិណ្ឌបាត​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​សេនាសនៈ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​មិន​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​សេនាសនៈ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​ស្រុក​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​មិន​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​ស្រុក​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​និគម​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​មិន​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​និគម​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​ជនបទ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​មិន​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​ជនបទ​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​គួរ​សេព​។​បេ​។​ ​ត្រង់​ពាក្យ​ដែល​តថាគត​សំដែង​ថា​ ​ម្នាល​សារីបុត្រ​ ​តថាគត​សំដែង​នូវ​បុគ្គល​ ​ថា​មាន​ពីរ​យ៉ាង​ ​គឺ​បុគ្គល​គួរ​សេព១​ ​មិន​គួរ​សេព១​ ​ដូច្នេះ​នុ៎ះ​ ​តើត​ថា​គត​សំដែង​ ​អាស្រ័យហេតុ​ដូចម្តេច​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣០៧ | បន្ទាប់
ID: 636831811837020653
ទៅកាន់ទំព័រ៖