ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៦

ដូចម្តេច​មិញ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ពិចារណា​ឃើញច្បាស់​នូវ​កាយ​នេះឯង​ ​ខាងលើ​តាំង​អំពី​បាតជើង​ឡើង​ទៅ​ ​ខាងក្រោម​ ​តាំង​អំពី​ចុង​សក់​ចុះ​មក​ ​ដែល​មាន​ស្បែក​បិទបាំង​ជុំវិញ​ ​ពេញដោយ​វត្ថុ​មិន​ស្អាត​ ​មាន​ប្រការ​ផ្សេង​ៗ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ក្នុង​កាយ​នេះ​ ​មាន​សក់​ ​រោម​ ​ក្រចក​ ​ធ្មេញ​ ​ស្បែក​ ​សាច់​ ​សរសៃ​ ​ឆ្អឹង​ ​ខួរ​ក្នុង​ឆ្អឹង​ ​តម្រង​បស្សាវៈ​ ​បេះដូង​ ​ថ្លើម​ ​វាវ​ ​ក្រពះ​ ​សួត​ ​ពោះវៀនធំ​ ​ពោះវៀនតូច​ ​អាហារ​ថ្មី​ ​អាហារ​ចាស់​ ​ប្រមាត់​ ​ស្លេស្ម​ ​ខ្ទុះ​ ​ឈាម​ ​ញើស​ ​ខ្លាញ់​ខាប់​ ​ទឹកភ្នែក​ ​ខ្លាញ់​រាវ​ ​ទឹកមាត់​ ​ទឹក​សម្បោរ​ ​ទឹករំអិល​ ​ទឹកមូត្រ​ ​ក៏​មាន​ឧបមេយ្យ​ ​ដូច្នោះឯង​។​ ​កាល​ភិក្ខុ​នោះ​មិន​ប្រមាទ​ ​មាន​ព្យាយាម​ ​ជា​គ្រឿង​ដុត​កំ​ដៅ​កិលេស​ ​មានចិត្ត​បញ្ជូន​ទៅកាន់​ព្រះនិព្វាន​ ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ក៏​លះបង់​ ​នូវ​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​ដែល​ស្ទុះ​ទៅ​ ​ដែល​អាស្រ័យ​កាមគុណ​ ​ទាំង៥បាន​។​ ​លុះ​លះបង់​នូវ​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​ដែល​ស្ទុះ​ទៅ​ទាំងអម្បាល​នោះ​បាន​ហើយ​ ​ចិត្ត​ខាងក្នុង​ ​ក៏​តំ​កល់​មាំ​ ​តំ​កល់​ខ្ជាប់​ ​ដល់​នូវ​ភាវៈ​ខ្ពស់​ឯក​ ​ឈ្មោះថា​ ​ភិ​ក្ខុ​តំ​កល់​មាំ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ចម្រើន​កាយគតាសតិ​ ​ដោយ​វិធី​យ៉ាងនេះ​ក៏​មាន​។​
ថយ | ទំព័រទី ៣៨១ | បន្ទាប់
ID: 636831832691603466
ទៅកាន់ទំព័រ៖