ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៧

 [​៨៩​]​ ​គ្រានោះ​ ​ព្រះ​អនុ​រុទ្ធ​មាន​អាយុ​ ​លុះ​កន្លង​រាត្រី​នោះ​ទៅ​ហើយ​ ​ក៏​ស្លៀក​ស្បង់​ ​ប្រដាប់ដោយ​បាត្រ​ ​និង​ចីវរ​ ​ក្នុង​បុព្វណ្ហសម័យ​ ​ចូល​ទៅ​ឯ​ផ្ទះ​បញ្ច​កង្គ​ថ​បតិ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ក៏​គង់​លើ​អាសនៈ​ ​ដែលគេ​ក្រាល​ទុក​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​បញ្ច​កង្គ​ថ​បតិ​ ​ញ៉ាំង​ព្រះ​អនុ​រុទ្ធ​មាន​អាយុ​ ​ឲ្យ​ឆ្អែត​ស្កប់ស្កល់​ ​ដោយ​ខាទនីយ​ភោជនីយាហារ​ដ៏​ឧត្តម​ ​ដោយដៃ​នៃ​ខ្លួន​ ​ត្រាតែ​ព្រះ​អនុ​រុទ្ធ​ហាមឃាត់​។​ ​ឯ​បញ្ច​កង្គ​ថ​បតិ​ ​កំណត់​ដឹង​ថា​ ​ព្រះ​អនុ​រុទ្ធ​មាន​អាយុ​ ​ឆាន់​រួចហើយ​ ​លែង​លូក​ព្រះហស្ត​ទៅ​ក្នុង​បាត្រ​ទៀតហើយ​ ​ក៏​កាន់​យក​នូវ​អាសនៈ​មួយ​ដ៏​ទាប​ ​ហើយ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​។​ ​លុះ​បញ្ច​កង្គ​ថ​បតិ​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​ហើយ​ ​ក៏​ទូល​ព្រះ​អនុ​រុទ្ធ​មាន​អាយុ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​លោក​ដ៏​ចម្រើន​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ចូល​មករ​ក​ខ្ញុំ​ ​ហើយ​ពោល​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​អ្នក​ចូរ​ចម្រើន​ ​នូវ​អប្បមាណ​ចេ​តោ​វិមុត្តិ​ទៅ​ ​ព្រះ​ថេរៈ​ពួក​ខ្លះ​ ​ពោល​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​អ្នក​ចូរ​ចម្រើន​នូវ​មហ​គ្គ​ត​ចេ​តោ​វិមុត្តិ​ទៅ​ ​បពិត្រ​លោក​ដ៏​ចម្រើន​ ​ចុះ​អប្បមាណ​ចេ​តោ​វិមុត្តិ​ណា​ក្តី​ ​មហ​គ្គ​ត​ចេ​តោ​វិមុត្តិ​ណា​ក្តី​ ​ធម៌​ទាំងពីរ​នេះ​ ​មាន​អត្ថ​ផ្សេងគ្នា​ផង​ ​មាន​ព្យញ្ជនៈ​ផ្សេងគ្នា​ផង​ឬ​ ​ឬក៏​មាន​អត្ថ​ដូចគ្នា​ ​ផ្សេងគ្នា​តែ​ព្យញ្ជនៈ​ទេ​។​ ​ម្នាល​គហបតី​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១១០ | បន្ទាប់
ID: 636847483084651981
ទៅកាន់ទំព័រ៖