ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៧

ម្នាល​អនុ​រុទ្ធ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ការ​សំឡឹង​មើល​នូវ​រូប​ក្រៃពេក​ ​កើតឡើង​ហើយ​ ​ដល់​អាត្មាអញ​ ​ឯស​មា​ធិ​ ​របស់​អាត្មាអញ​ ​ក៏​ឃ្លាត​ទៅ​ ​ព្រោះតែ​មានការ​សំឡឹង​មើល​ ​នូវ​រូប​ក្រៃពេក​ជាហេតុ​ ​កាលបើ​សមាធិ​ឃ្លាត​ទៅ​ហើយ​ ​ពន្លឺ​ ​និង​ការ​ឃើញ​រូប​ទាំងឡាយ​ ​ក៏​បាត់​ទៅ​ដែរ​។​ ​វិចិកិច្ឆា​ ​អ​មនសិ​កា​រៈ​ ​ថីនមិទ្ធៈ​ ​សេចក្តី​រន្ធត់​កាយ​ ​សេចក្តី​ឆ្មើងឆ្មៃ​ ​សេចក្តី​ក្រវល់ក្រវាយ​កាយ​ ​សេចក្តី​ព្យាយាម​តឹង​ពេក​ ​សេចក្តី​ព្យាយាម​ធូរ​ពេក​ ​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ហួសពេក​ ​នានត្ត​សញ្ញា​ ​និង​ការ​សំឡឹង​មើល​នូវ​រូប​ក្រៃពេក​ ​កើតឡើង​មិនបាន​ ​ដល់​អាត្មាអញ​ ​យ៉ាងណា​ ​អាត្មាអញ​ ​នឹង​ធ្វើ​យ៉ាងនោះ​។​
​ [​១៣១​]​ ​ម្នាល​អនុ​រុទ្ធ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​វិចិកិច្ឆា​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​ ​(​គ្រឿង​សៅហ្មង​)​ ​របស់​ចិត្ត​ ​ហើយក៏​បាន​លះបង់​ ​នូវ​វិចិកិច្ឆា​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​ ​របស់​ចិត្ត​ចេញ​។​ ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​អ​មនសិ​កា​រៈ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​របស់​ចិត្ត​ ​ហើយក៏​បាន​លះបង់​ ​នូវ​អ​មនសិ​កា​រៈ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​ ​របស់​ចិត្ត​ចេញ​។​ ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​ថីនមិទ្ធៈ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​ ​របស់​ចិត្ត​ ​

ID: 636847495810509858

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០ ២៣១ ២៣២