ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៧

 ​[​១៣២​]​ ​ម្នាល​អនុ​រុទ្ធ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​មិនបាន​ប្រហែសធ្វេស​ ​ខំព្យាយាម​ដុត​កិលេស​ ​មានចិត្ត​បញ្ជូន​ទៅកាន់​ព្រះនិព្វាន​ ​ប្រព្រឹត្ត​នៅ​គ្រប់​ឥរិយាបថ​ ​ស្គាល់​ច្បាស់​នូវ​ពន្លឺ​ ​តែ​មិនបាន​ឃើញ​រូប​ទាំងឡាយ​ទេ​ ​បានឃើញ​រូប​ទាំងឡាយ​ ​តែ​មិនបាន​ស្គាល់​ច្បាស់​នូវ​ពន្លឺ​ទេ​ ​រហូត​អស់​មួយ​យប់​ ​ក៏​មាន​ ​រហូត​អស់​មួយថ្ងៃ​ ​ក៏​មាន​ ​រហូត​អស់​មួយ​យប់​ ​មួយថ្ងៃ​ ​ក៏​មាន​។​ ​ម្នាល​អនុ​រុទ្ធ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ចុះ​មានហេតុ​ដូចម្តេច​ ​បច្ច័យ​ដូចម្តេច​ ​ដែល​នាំឲ្យ​អាត្មាអញ​ ​ស្គាល់​ច្បាស់​នូវ​ពន្លឺ​ ​តែ​មិនបាន​ឃើញ​រូប​ទាំងឡាយ​ ​បានឃើញ​នូវ​រូប​ទាំងឡាយ​ ​តែ​មិន​ស្គាល់​ច្បាស់​នូវ​ពន្លឺ​ ​រហូត​អស់​មួយ​យប់​ ​ក៏​មាន​ ​រហូត​អស់​មួយថ្ងៃ​ ​ក៏​មាន​ ​រហូត​អស់​មួយ​យប់​ ​មួយថ្ងៃ​ ​ក៏​មាន​។​ ​ម្នាល​អនុ​រុទ្ធ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​សម័យ​ណា​ ​អាត្មាអញ​ ​មិនបាន​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ ​នូវ​រូប​និមិត្ត​ ​តែ​បាន​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​នូវ​ឱភាសនិមិត្ត​ ​(​ពន្លឺ​)​ ​ប៉ុណ្ណោះ​ ​សម័យ​នោះ​ ​អាត្មាអញ​ស្គាល់​ច្បាស់​នូវ​ពន្លឺ​ ​តែ​មិនបាន​ឃើញ​រូប​ទាំងឡាយ​ ​មួយទៀត​ ​សម័យ​ណា​ ​អាត្មាអញ​ ​មិនបាន​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ ​នូវ​ឱភាសនិមិត្ត​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៥៥ | បន្ទាប់
ID: 636847496399723559
ទៅកាន់ទំព័រ៖