ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៧

ក៏បាន​លះបង់​អ​មនសិ​កា​រៈ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​របស់​ចិត្ត​ចេញ​។​ ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​ថីនមិទ្ធៈ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​របស់​ចិត្ត​ហើយ​ ​ក៏បាន​លះបង់​ថីនមិទ្ធៈ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​ ​របស់​ចិត្ត​ចេញ​។​ ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​សេចក្តី​រន្ធត់​កាយ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​របស់​ចិត្ត​ហើយ​ ​ក៏បាន​លះបង់​សេចក្តី​រន្ធត់​កាយ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​របស់​ចិត្ត​ចេញ​។​ ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​សេចក្តី​ឆ្មើងឆ្មៃ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​របស់​ចិត្ត​ហើយ​ ​ក៏បាន​លះបង់​សេចក្តី​ឆ្មើងឆ្មៃ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​របស់​ចិត្ត​ចេញ​។​ ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​សេចក្តី​ក្រវល់ក្រវាយ​កាយ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​របស់​ចិត្ត​ហើយ​ ​ក៏បាន​លះបង់​សេចក្តី​ក្រវល់ក្រវាយ​កាយ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​របស់​ចិត្ត​ចេញ​។​ ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​សេចក្តី​ព្យាយាម​តឹង​ពេក​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​របស់​ចិត្ត​ហើយ​ ​ក៏បាន​លះបង់​សេចក្តី​ព្យាយាម​តឹង​ពេក​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​របស់​ចិត្ត​ចេញ​។​ ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​សេចក្តី​ព្យាយាម​ធូរ​ពេក​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​ ​របស់​ចិត្ត​ហើយ​ ​ក៏បាន​លះបង់​សេចក្តី​ព្យាយាម​ធូរ​ពេក​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​របស់​ចិត្ត​ចេញ​។​ ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ហួសពេក​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​របស់​ចិត្ត​ហើយ​ ​ក៏បាន​លះបង់​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ហួសពេក​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​របស់​ចិត្ត​ចេញ​។
ថយ | ទំព័រទី ១៥៨ | បន្ទាប់
ID: 636847497264303010
ទៅកាន់ទំព័រ៖