ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៧

 [​១៦៩​]​ ​លំដាប់នោះ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ចាប់​នូវ​ដុំ​ថ្ម​តូច​ ​ប្រមាណ​ប៉ុន​បាតដៃ​ ​ហើយ​ត្រាស់​សួរ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​សំគាល់​សេចក្តី​នោះ​ ​ថាដូចម្តេច​ ​ដុំ​ថ្ម​តូច​ប្រមាណ​ប៉ុន​បាតដៃ​ ​ដែល​តថាគត​ ​កំពុង​កាន់​នេះ​ ​និង​ស្តេចភ្នំ​ហិមពាន្ត​ ​តើ​ណា​ធំជាង​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្រាបទូល​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​ដុំ​ថ្ម​តូច​ប្រមាណ​ប៉ុន​បាតដៃ​ ​ដែល​ព្រះអង្គ​កាន់​នេះ​ ​តូច​ពេក​ណាស់​ ​ប្រៀបផ្ទឹម​នឹង​ស្តេចភ្នំ​ហិមពាន្ត​ ​មិនដល់​នូវ​ការរាប់​ផង​ ​មិនដល់​មួយ​ចំណិត​ផង​ ​មិនដល់​នូវ​ការប្រៀបធៀប​ផង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ស្តេច​ចក្រពត្តិ​ ​ប្រកបដោយ​រតនៈ​ ​ទាំង៧ប្រការ​ ​និង​ ​ឫទ្ធិ៤យ៉ាង​ ​ទ្រង់​សោយ​សេចក្តី​សុខ​ ​សោមនស្ស​ណា​ ​ព្រោះ​រតនៈ​ ​និង​ឫទ្ធិ៍​នោះ​ ​ជាហេតុ​។​ ​សេចក្តី​សុខ​នោះ​ ​ប្រៀបផ្ទឹម​នឹង​សេចក្តី​សុខ​ទិព្វ​ ​មិនដល់​នូវ​ការរាប់​ផង​ ​មិនដល់​មួយ​ចំណិត​ផង​ ​មិនដល់​នូវ​ការប្រៀបធៀប​ផង​ ​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ​។​
ថយ | ទំព័រទី ២០៤ | បន្ទាប់
ID: 636847511817415401
ទៅកាន់ទំព័រ៖