ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៧

 [​១៨៨​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​មាន​ព្រៃ​ស្មៅ​សសិត​ធំ​ ​តាំងនៅ​បន្ទាប់គ្នា​ ​នឹង​ព្រៃ​រកា​នោះ​ឯង​។​ ​បុរស​នោះ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ព្រៃ​ស្មៅ​សសិត​នោះ​។​ ​ខ្យល់បក់​ស្លឹក​សសិត​នោះ​ ​មក​កាត់​ដៃ​ ​កាត់​ជើង​ ​កាត់​ទាំង​ដៃ​ទាំង​ជើង​ ​កាត់​ស្លឹកត្រចៀក​ ​កាត់​ច្រមុះ​ ​កាត់​ទាំង​ស្លឹកត្រចៀក​ ​ទាំង​ច្រមុះ​ ​(​របស់​បុរស​នោះ​)​។​ ​បុរស​នោះ​រងទុក្ខ​វេទនា​ក្លាខ្លាំង​ ​ខ្លោចផ្សា​ ​ក្នុង​ព្រៃស​សិត​នោះ​ ​បើ​បាបកម្ម​មិនទាន់​អស់​ត្រឹមណា​ ​ក៏​មិនទាន់​ស្លាប់​ត្រឹមនោះ​។​
 [​១៨៩​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​មាន​ស្ទឹង​ទឹក​ផ្សា​ដ៏​ធំ​ ​តាំងនៅ​បន្ទាប់គ្នា​ ​នឹង​ព្រៃ​ស្មៅ​សសិត​នោះ​ឯង​។​ ​បុរស​នោះ​ ​ក៏​ធ្លាក់ទៅក្នុង​ស្ទឹង​នោះ​។​ ​បុរស​នោះ​ ​ចួនកាល​អណ្តែត​បណ្តោយ​ខ្សែទឹក​ ​ចួនកាល​អណ្តែត​ច្រាស​ខ្សែទឹក​ ​ចួនកាល​អណ្តែត​ទាំង​បណ្តោយ​ខ្សែទឹក​ ​ទាំង​ច្រាស​ខ្សែទឹក​ ​ក្នុង​ស្ទឹង​នោះ​។​ ​បុរស​នោះ​រងទុក្ខ​វេទនា​ក្លាខ្លាំង​ ​ខ្លោចផ្សា​ក្នុង​ស្ទឹង​នោះ​ ​បើ​បាបកម្ម​នោះ​ ​មិនទាន់​អស់​ត្រឹមណា​ ​ក៏​មិនទាន់​ស្លាប់​ត្រឹមនោះ​។​
ថយ | ទំព័រទី ២២៨ | បន្ទាប់
ID: 636847519377527814
ទៅកាន់ទំព័រ៖