ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៧

តែង​ចុះចិត្តស៊ប់​ ​ក្នុង​ព្រះនិព្វាន​ ​ជា​ធម្មជាត​អស់​ទៅ​នៃជា​តិ​ ​និង​មរណៈ​ ​ព្រោះ​មិន​ប្រកាន់​មាំ​ ​មាណព​នោះ​ឯង​ ​ជា​អ្នក​ដល់​នូវ​ទី​ដ៏​ក្សេម​ ​មាន​សេចក្តី​សុខ​ ​រលត់កិលេស​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​ ​ជា​អ្នក​កន្លង​ផុត​នូវ​ពៀរ​ ​និង​ភ័យ​ទាំងពួង​ ​បាន​ឆ្លងផុត​នូវ​ទុក្ខ​ទាំងពួង​។​

​ចូឡ​សុញ្ញ​ត​សូត្រ​ ​មហា​សុញ្ញ​ត​សូត្រ​ ​អ​ច្ឆ​រិយព្ភូ​ត​ធម្ម​សូត្រ​ ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ពក្កុ​លត្ថេរ​ច្ឆ​រិយព្ភូ​ត​ធម្ម​សូត្រ​ ​ទន្ត​ភូមិ​សូត្រ​ ​ភូមិ​ជ​សូត្រ​ ​អនុ​រុទ្ធ​សូត្រ​ ​ឧបក្កិលេស​សូត្រ​ ​ពាល​បណ្ឌិត​សូត្រ​ ​ទេវទូត​សូត្រ​។​