ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៧

សេចក្តី​ក្រវល់ក្រវាយ​ទាំងនោះ​ ​មិន​មាន​ក្នុង​ទីនេះ​ទេ​ ​តែ​សេចក្តី​ក្រវល់ក្រវាយ​នេះ​ ​បែរជា​នៅ​មាន​ ​គឺ​នៅ​មាន​សភាវៈ​មួយ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​បឋវី​សញ្ញា​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​ទីនេះ​ ​ដល់​នូវ​សេចក្តី​សំគាល់​ថា​សូន្យ​ ​ចាក​មនុស្ស​សញ្ញា​ ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​ទីនេះ​ ​ដល់​នូវ​សេចក្តី​សំគាល់​ថា​សូន្យ​ ​ចាក​អរញ្ញ​សញ្ញា​។​ ​តែ​ទីនេះ​ ​មិនមែន​ឈ្មោះថា​សូន្យ​ទេ​ ​គឺ​នៅ​មាន​សភាវៈ​មួយ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​បឋវី​សញ្ញា​។​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​បើ​សេចក្តី​ក្រវល់ក្រវាយ​ណា​ ​មិន​មាន​ត្រង់កន្លែង​នោះ​ ​ភិក្ខុ​ពិចារណា​ឃើញ​ ​នូវ​សេចក្តី​ក្រវល់ក្រវាយ​នោះ​ ​ថា​ជា​របស់​សូន្យ​ ​ត្រង់កន្លែង​នោះ​ ​បើ​សេចក្តី​ក្រវល់ក្រវាយ​ណា​ ​សេសសល់​នៅត្រង់​កន្លែង​នោះ​ ​ភិក្ខុ​ក៏​ដឹង​ច្បាស់​ ​នូវ​សេចក្តី​ក្រវល់ក្រវាយ​ ​ដែល​នៅ​មាន​នោះ​ថា​ ​សេចក្តី​ក្រវល់ក្រវាយ​នេះ​ ​នៅ​មាន​។​ ​ម្នាល​អាន​នន្ទ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ឯង​ ​ឈ្មោះថា​ ​មានការ​កើតឡើង​ ​នៃ​សេចក្តី​សូន្យ​នុ៎ះ​ ​ដែល​ជា​របស់​ពិត​ ​មិន​ប្រែប្រួល​ ​បរិសុទ្ធ​ស្អាត​ ​យ៉ាងនេះ​ខ្លះ​។

ID: 636847434199205893

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០ ២៣១ ២៣២