ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៧

ឃរាវាស​ចង្អៀត​ពេក​ណាស់​ ​ជា​ផ្លូវ​ហូរ​មក​នៃ​ធូលី​ ​គឺ​កិលេស​ ​បព្វជ្ជា​ ​ទើប​មាន​ពេលទំនេរ​ ​បុគ្គល​ដែល​នៅ​គ្រប់គ្រង​ផ្ទះ​ ​និង​ប្រព្រឹត្ត​ព្រហ្មចរិយ​ធម៌​ ​ឲ្យ​បរិបូណ៌​តែមួយ​យ៉ាង​ ​ឲ្យ​បរិសុទ្ធ​តែមួយ​យ៉ាង​ ​ឲ្យ​ស្អាត​ដូចជា​ស័ង្ខ​ ​ដែលគេ​ខាត់​ហើយ​ ​មិន​ងាយ​បានទេ​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​មានតែ​អាត្មាអញ​ ​កោរសក់​ ​និង​ពុកចង្កា​ ​ស្លៀកដណ្តប់​សំពត់​កា​សាយៈ​ ​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​ ​ចូល​ទៅកាន់​ផ្នួស​។​ ​លុះ​គ្រាក្រោយ​មក​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ក៏​លះបង់​នូវ​គំនរ​ទ្រព្យ​តិច​ផង​ ​លះបង់​នូវ​គំនរ​ទ្រព្យ​ច្រើន​ផង​ ​លះបង់​នូវ​ញាតិវង្ស​តិច​ផង​ ​លះបង់​នូវ​ញាតិវង្ស​ច្រើន​ផង​ ​ហើយ​កោរសក់​ ​និង​ពុកចង្កា​ ​ស្លៀកដណ្តប់​សំពត់​កា​សាយៈ​ ​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​ ​ចូល​ទៅកាន់​ផ្នួស​។​ ​ម្នាល​អគ្គិ​វេស្ស​នៈ​ ​អរិយសាវ័ក​ ​ដែល​ទៅ​នៅក្នុង​ទី​ទំនេរ​បាន​ ​ក៏ដោយ​សារ​ហេតុ​ ​មាន​ប្រមាណ​ប៉ុណ្ណេះ​។​ ​ម្នាល​អគ្គិ​វេស្ស​នៈ​ ​ពួក​ទេវតា​ ​និង​មនុស្ស​ ​រមែង​មាន​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ ​ក្នុង​កាមគុណ​ ​ទាំង៥ប្រការ​នេះឯង​។​ ​ព្រះ​តថាគត​ ​ទ្រង់​ប្រដៅ​បុគ្គល​នោះ​ ​តទៅទៀត​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​ចូរ​អ្នក​មក​ ​ចូរ​ជា​អ្នកមានសីល​ ​ចូរ​ជា​អ្នក​សង្រួម​ក្នុង​បាតិមោក្ខ​សំវរៈ​ ​បរិបូណ៌​ដោយ​អាចារៈ​ ​និង​គោ​ចរៈ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៨០ | បន្ទាប់
ID: 636847454238752090
ទៅកាន់ទំព័រ៖