ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៧

 [​១៤២​]​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ចាប់​ថ្ម​តូច​ ​ប្រមាណ​ប៉ុន​បាតដៃ​ ​ហើយ​ត្រាស់​សួរ​ពួក​ភិក្ខុ​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​សំគាល់​សេចក្តី​នោះ​ ​ថាដូចម្តេច​ ​ដុំ​ថ្ម​ប្រមាណ​ប៉ុន​បាតដៃ​ ​ដែល​តថាគត​កំពុង​កាន់​នេះ​ ​និង​ស្តេចភ្នំ​ហិមពាន្ត​ ​តើ​ណា​ធំជាង​។​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ក្រាបទូល​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​ដុំ​ថ្ម​តូច​ប្រមាណ​ប៉ុន​បាតដៃ​ ​ដែល​ព្រះអង្គ​កំពុង​កាន់​នេះ​ ​តូច​ពេក​ណាស់​ ​ប្រៀបផ្ទឹម​នឹង​ស្តេចភ្នំ​ហិមពាន្ត​នោះ​ ​មិនដល់​នូវ​ការរាប់​ផង​ ​មិនដល់​មួយ​ចំណិត​ផង​ ​មិនដល់​នូវ​ការប្រៀបធៀប​ផង​។​ ​ព្រះអង្គ​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សេចក្តី​នេះ​ ​មាន​ឧបមេយ្យ​ ​ដូចជា​បុរស​ ​ដែលគេ​ចាក់​ដោយ​លំពែង​បី​រយ​ ​រមែង​រងទុក្ខ​ ​ទោមនស្ស​ណា​ ​ព្រោះ​លំពែង​នោះ​ជាហេតុ​។​ ​ទុក្ខ​នោះ​ឯង​ ​ប្រៀបផ្ទឹម​នឹង​ទុក្ខ​របស់​នរក​ ​ក៏​មិនដល់​នូវ​ការរាប់​ផង​ ​មិនដល់​មួយ​ចំណិត​ផង​ ​មិនដល់​នូវ​ការប្រៀបធៀប​ផង​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៧០ | បន្ទាប់
ID: 636847501788731793
ទៅកាន់ទំព័រ៖