ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៧

 [​៧១​]​ ​ម្នាល​អគ្គិ​វេស្ស​នៈ​ ​ប្រសិនបើ​ដំរី​ព្រះរាជទ្រព្យ​ ​ជា​សត្វ​ចាស់​ ​គេ​មិនបាន​ទូន្មាន​ ​មិនបាន​ប្រៀនប្រដៅ​ ​ហើយ​ធ្វើ​មរណកាល​ទៅ​ ​គឺ​ស្លាប់​ទៅ​ទាំង​គេ​មិនទាន់​បាន​ទូន្មាន​ ​ដំរី​ព្រះរាជទ្រព្យ​ ​ជា​សត្វ​ចាស់​ ​ដែល​ស្លាប់​ហើយ​នោះ​ ​ដល់​នូវ​កិរិយា​ ​រាប់ថាជា​ដំរីស្លាប់​ហើយ​។​ ​ម្នាល​អគ្គិ​វេស្ស​នៈ​ ​ប្រសិនបើ​ដំរី​ព្រះរាជទ្រព្យ​ ​ជា​សត្វ​កណ្តាល​.​.​.​ ​ម្នាល​អគ្គិ​វេស្ស​នៈ​ ​ប្រសិនបើ​ដំរី​ព្រះរាជទ្រព្យ​ ​ជា​សត្វនៅ​ក្មេង​ ​គេ​មិនទាន់​ទូន្មាន​ ​មិនទាន់​ប្រៀនប្រដៅ​ទេ​ ​ហើយ​ធ្វើ​មរណកាល​ទៅ​ ​គឺ​ស្លាប់​ទៅ​ទាំង​គេ​មិនទាន់​ទូន្មាន​ ​ដំរី​ព្រះរាជទ្រព្យ​ ​ដែល​ជា​សត្វនៅ​ក្មេង​ស្លាប់​ហើយ​នោះ​ ​ក៏​ដល់​នូវ​កិរិយា​រាប់​ថា​ ​ជា​ដំរីស្លាប់​ហើយ​ដែរ​។​ ​សេចក្តី​នេះ​ ​មាន​ឧបមា​ដូចម្តេច​មិញ​ ​ម្នាល​អគ្គិ​វេស្ស​នៈ​ ​មាន​ឧបមេយ្យ​ ​ដូច​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ ​ប្រសិនបើ​ ​មិនមែន​ជា​ព្រះ​ខីណាស្រព​ ​ធ្វើ​មរណកាល​ទៅ​ ​គឺ​ស្លាប់​ទៅ​ ​ទាំង​មិនទាន់​បាន​ទូន្មាន​ខ្លួន​ទេ​ ​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ ​ដែល​ស្លាប់​ហើយ​នោះ​ ​ដល់​នូវ​កិរិយា​រាប់​ថា​ ​ធ្វើ​មរណកាល​។​ ​ម្នាល​អគ្គិ​វេស្ស​នៈ​ ​ប្រសិនបើ​ភិក្ខុ​ជា​កណ្តាល​.​.​.​ ​ម្នាល​អគ្គិ​វេស្ស​នៈ​ ​ប្រសិនបើ​ភិក្ខុ​បួស​ថ្មី​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៨៧ | បន្ទាប់
ID: 636847456075567149
ទៅកាន់ទំព័រ៖