ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៨

មួយទៀត​ ​បុគ្គល​ដឹង​នូវ​ពាក្យ​ណា​ ​ដែល​នាំឲ្យ​សៅហ្មង​ ​ក្នុង​ទី​ចំពោះមុខ​ ​ជា​ពាក្យពិត​ ​ពាក្យ​ទៀង​ ​ហើយ​ប្រកបដោយ​ប្រយោជន៍​ ​បុគ្គល​ ​គួរ​ជា​អ្នកដឹង​នូវ​កាលគួរ​ ​ក្នុង​ពាក្យ​នោះ​ ​ដើម្បី​និយាយ​ ​នូវ​ពាក្យ​ដែល​នាំឲ្យ​សៅហ្មង​ ​ក្នុង​ទី​ចំពោះមុខ​។​ ​ពាក្យ​ណា​ ​ដែល​តថាគត​បាន​ពោល​ហើយ​ថា​ ​បុគ្គល​ ​មិន​គប្បី​ពោល​ពាក្យ​ ​ក្នុង​ទី​កំបាំងមុខ​ ​មិន​គប្បី​ពោល​ពាក្យ​ ​ដែល​នាំឲ្យ​សៅហ្មង​ ​ក្នុង​ទី​ចំពោះមុខ​ ​ដូច្នេះ​ ​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ​តថាគត​ ​ពោល​ហើយ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​សេចក្តី​នេះឯង​។​
 [​១៣៦​]​ ​ពាក្យ​ថា​ ​បុគ្គល​គប្បី​ពោល​កុំ​ឲ្យ​រួសរាន់​ពេក​ ​មិន​គប្បី​ពោល​រួសរាន់​ពេក​ ​នុ៎ះ​ ​តថាគត​បាន​ពោល​ហើយ​។​ ​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ​តថាគត​ពោល​ហើយ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​សេចក្តី​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បណ្តា​បុគ្គល​ទាំងនោះ​ ​បុគ្គល​ដែល​ពោល​រហ័ស​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៥៨ | បន្ទាប់
ID: 636848211461032727
ទៅកាន់ទំព័រ៖