ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៨

 [​៣០​]​ ​ព្រះ​មហា​ក​ច្ចា​នៈ​មាន​អាយុ​ ​បាន​ពោល​ពាក្យ​នេះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​សំដែង​នូវ​ឧទ្ទេស​ណា​ ​ដល់​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​ដោយ​សេចក្តី​សង្ខេប​ ​មិនទាន់​ចែក​សេចក្តី​ដោយ​ពិស្តារ​នៅឡើយ​ ​ស្រាប់តែ​ទ្រង់​ក្រោក​អំពី​អាសនៈ​ ​ចូល​ទៅកាន់​វិហារ​ ​(​ឧទ្ទេស​នោះ​គឺ​)​
​បុគ្គល​មិន​គប្បី​អាឡោះអាល័យ​បញ្ចក្ខន្ធ​ ​ជា​អតីត​។​បេ​។​ ​មុនី​ជា​អ្នក​ស្ងប់​ទុក្ខ​ ​តែង​ហៅ​បុគ្គល​នោះ​ឯង​ ​ថា​ជា​អ្នកមាន​រាត្រី​មួយ​ដ៏​ចម្រើន​។​

 ម្នាល​អាវុសោ​ ​កាល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​សំដែង​នូវ​ឧទ្ទេស​នេះ​ ​ដោយសង្ខេប​ ​មិនបាន​ចែក​សេចក្តី​ឲ្យ​ពិស្តារ​ ​ខ្ញុំ​យល់​សេចក្តី​ពិស្តារ​ដូចតទៅ​នេះ​។​
 [​៣១​]​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​បុគ្គល​អាឡោះអាល័យ​បញ្ចក្ខន្ធ​ ​ជា​អតីត​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​វិញ្ញាណ​ ​រមែង​ជាប់​ចំពាក់​នឹង​ឆន្ទ​រាគ​ ​ក្នុង​ចក្ខុ​ ​និង​រូប​នោះ​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​មាន​ចក្ខុ​ ​ក្នុង​កាល​ជា​អតីត​ដូច្នេះ​ ​មាន​រូប​ដូច្នេះ​ ​បុគ្គល​តែង​ត្រេកអរ​ ​ចំពោះ​ចក្ខុ​ ​និង​រូប​នោះ​ ​ព្រោះ​វិញ្ញាណ​ជាប់​ចំពាក់​ដោយ​ឆន្ទ​រាគ​ ​កាល​បុគ្គល​ត្រេកអរ​ ​ចំពោះ​ចក្ខុ​ ​និង​រូប​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​អាឡោះអាល័យ​ចក្ខុ​ ​និង​រូប​ជា​អតីត​។​ ​អាត្មាអញ​ ​មាន​សោតៈ​ ​ក្នុង​កាល​ជា​អតីត​ ​ដូច្នេះ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣០ | បន្ទាប់
ID: 636848121683947771
ទៅកាន់ទំព័រ៖