ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៨

នេះ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​ដឹង​ត្រូវ​ ​បុគ្គល​ណា​ ​ដឹង​ផ្សេង​ ​(​អំពី​នេះ​)​ ​ការ​ដឹង​របស់​បុគ្គល​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​ដឹង​ខុស​ ​តថាគត​ ​ក៏​មិន​យល់ស្រប​តាម​ពាក្យ​ ​របស់​សមណព្រាហ្មណ៍​នោះ​ទេ​។​ ​តែ​ត្រង់​សមណព្រាហ្មណ៍​នោះ​ ​ស្ទាបអង្អែល​ ​ប្រកាន់​នូវ​ហេតុ​ដែល​យល់​ខ្លួនឯង​ ​ឃើញ​ខ្លួនឯង​ ​ដឹង​ច្បាស់​ខ្លួនឯង​នោះ​ ​ដោយ​កម្លាំង​ទិដ្ឋិ​ ​ហើយ​ពោល​ថា​ ​សេចក្តី​យល់​នេះឯង​ ​ជា​របស់​ពិត​ ​សេចក្តី​យល់​ដទៃ​ ​ជា​មោឃៈ​ ​តថាគត​ ​មិន​យល់ស្រប​តាម​ពាក្យ​ ​របស់​សមណព្រាហ្មណ៍​នោះ​ទេ​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ព្រោះ​សត្វ​ ​តែង​មាន​សេចក្តី​យល់​ ​ក្នុង​មហា​កម្ម​វិភង្គ​ ​ផ្សេងគ្នា​។​
 [​៨៥​]​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​បណ្តា​ពួក​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​ណា​ ​ពោល​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​អើហ្ន៎​ ​អំពើ​ជាកុសល​ ​ក៏​មាន​ ​ផល​របស់​សុចរិត​ ​ក៏​មាន​ ​តថាគត​យល់ស្រប​ ​តាម​ពាក្យ​របស់​សមណព្រាហ្មណ៍​នោះ​។​ ​ទាំង​ត្រង់​សមណព្រាហ្មណ៍​នោះ​ពោល​ពាក្យ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ខ្ញុំ​ឃើញ​បុគ្គល​ឯណោះ​ ​ជា​អ្នក​វៀរ​ស្រឡះ​ ​ចាក​បាណាតិបាត​ ​វៀរ​ស្រឡះ​ ​ចាក​អទិន្នាទាន​។​បេ​។​ ​មានគំនិត​យល់​ត្រូវ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៨៩ | បន្ទាប់
ID: 636848148188063720
ទៅកាន់ទំព័រ៖