ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៨

ទើប​គួរ​ប្រៀនប្រដៅ​នូវ​គណៈ​បាន​ ​សាស្តា​នោះ​ ​តថាគត​ពោល​ថា​ ​ជា​សារថី​អ្នក​ទូន្មាន​នូវ​បុរស​ ​ជា​អាចារ្យ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ជាង​អាចារ្យ​អ្នកបង្ហាត់​នូវ​វាហនៈ​ ​មាន​ដំរី​ជាដើម​ ​នេះ​ជា​ឧទ្ទេស​ ​របស់​ស​ឡាយ​ត​នវិ​ភង្គ​។​
 [​៩៤​]​ ​ពាក្យ​ថា​ ​បុគ្គល​គប្បី​ដឹង​អាយតនៈ​ខាងក្នុង៦​ ​ដូច្នេះ​នេះ​ ​តថាគត​ ​បាន​ពោល​ហើយ​។​ ​ចុះ​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ​តថាគត​ ​ពោល​ព្រោះ​អាស្រ័យ​អ្វី​។​ ​អាយតនៈ​ ​(​អណ្តូង​ជាទី​កើត​នៃ​អារម្មណ៍​)​ ​គឺ​ភ្នែក១​ ​អាយតនៈ​គឺ​ត្រចៀក១​ ​អាយតនៈ​ ​គឺ​ច្រមុះ១​ ​អាយតនៈ​ ​គឺ​អណ្តាត១​ ​អាយតនៈ​ ​គឺ​កាយ១​ ​អាយតនៈ​ ​គឺ​ចិត្ត១​។​ ​ពាក្យ​ណា​ ​ដែល​តថាគត​ពោល​ហើយ​ថា​ ​បុគ្គល​គប្បី​ដឹង​អាយតនៈ​ខាងក្នុង៦​ ​ដូច្នេះ​ ​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ​តថាគត​ ​ពោល​ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​ហេតុនេះ​ឯង​។​
 [​៩៥​]​ ​ពាក្យ​ថា​ ​បុគ្គល​គប្បី​ដឹង​អាយតនៈ​ខាងក្រៅ៦​ ​ដូច្នេះ​នេះ​ ​តថាគត​បាន​ពោល​ហើយ​។​ ​ចុះ​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ​តថាគត​ ​ពោល​ព្រោះ​អាស្រ័យ​អ្វី​។​ ​អាយតនៈ​ ​គឺ​រូប១​ ​អាយតនៈ​ ​គឺ​សំឡេង១​ ​អាយតនៈ​ ​គឺ​ក្លិន១​ ​អាយតនៈ​ ​គឺ​រស១​ ​អាយតនៈ​ ​គឺ​ផោដ្ឋព្វៈ១​ ​អាយតនៈ​ ​គឺ​ធម៌១​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៩៨ | បន្ទាប់
ID: 636848150789662523
ទៅកាន់ទំព័រ៖