ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៨

 [​៩៩​]​ ​ពាក្យ​ថា​ ​បណ្ឌិត​គប្បី​ដឹង​ ​សត្ត​បទ​ ​(​ចំណែក​នៃ​សត្វ​)​ ​៣៦​ ​ដូច្នេះ​នេះ​ ​តថាគត​បាន​ពោល​ហើយ​។​ ​ចុះ​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ​តថាគត​ពោល​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​អ្វី​។​ ​គេហ​សិត​សោមនស្ស​ ​(​សោមនស្ស​អាស្រ័យ​កាមគុណ​)​ ​មាន៦​ ​នេ​ក្ខម្ម​សិត​សោមនស្ស​ ​(​សោមនស្ស​អាស្រ័យ​នេក្ខម្មៈ​ ​គឺ​វិបស្សនា​)​ ​មាន៦​ ​គេហ​សិត​ទោមនស្ស​ ​មាន៦​ ​នេ​ក្ខម្ម​សិត​ទោមនស្ស​ ​មាន៦​ ​គេហ​សិត​ឧបេក្ខា​ ​មាន៦​ ​នេ​ក្ខម្ម​សិត​ឧបេក្ខា​ ​មាន៦​ ​(​ត្រូវជា៣៦​)​។​
 [​១០០​]​ ​បណ្តា​ធម៌​ទាំងនោះ​ ​គេហ​សិត​សោមនស្ស​ ​មាន៦យ៉ាង​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​បុគ្គល​ ​កាល​ឃើញច្បាស់​ ​នូវ​ការបាន​រូប​ ​ដែល​គប្បី​ដឹង​ដោយ​ភ្នែក​ ​ជាទី​ប្រាថ្នា​ ​ជាទី​ត្រេកអរ​ ​ជាទី​គាប់ចិត្ត​ ​ជា​តម្រេក​នៃ​ចិត្ត​ ​ប្រកបដោយ​លោកាមិសៈ​ ​គឺ​តណ្ហា​ ​ថា​ជា​ការបាន​ក្តី​ ​កាល​រលឹក​ឃើញ​ ​(​នូវ​រូប​)​ ​ដែល​ខ្លួន​ធ្លាប់​បាន​ហើយ​ក្នុង​កាលមុន​ ​ដែល​កន្លង​ហើយ​ ​ដែល​រលត់​ហើយ​ ​ដែល​ប្រែប្រួល​ហើយ​ក្តី​ ​ហើយក៏​កើត​សេចក្តី​សោមនស្ស​ឡើង​ ​សោមនស្ស​ណា​ ​មាន​សភាព​ដូច្នេះ​ ​សោមនស្ស​នេះ​
ថយ | ទំព័រទី ១០១ | បន្ទាប់
ID: 636848195653808605
ទៅកាន់ទំព័រ៖