ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៨

ព្រះ​តថាគត​ ​រមែង​មានចិត្ត​រីករាយ​ ​ទទួល​នូវ​សេចក្តី​រីករាយ​ ​តែថា​មានចិត្ត​មិន​ប្រឡាក់​ដោយ​រាគៈ​ ​ជា​អ្នកមាន​សតិសម្បជញ្ញៈ​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​គ្រប់​ឥរិយាបថ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ហៅថា​ ​សតិ​ប្ប​ដ្ឋាន​ទី៣​ ​ដែល​សាស្តា​ដ៏​ប្រសើរ​តែង​សេព​ ​កាល​សាស្តា​ដ៏​ប្រសើរ​សេព​ហើយ​ ​ទើប​គួរ​នឹង​ប្រៀនប្រដៅ​នូវ​គណៈ​បាន​។​ ​ពាក្យ​ថា​ ​សតិ​ប្ប​ដ្ឋាន​ ​មាន៣ប្រការ​ ​ដែល​សាស្តា​ដ៏​ប្រសើរ​តែង​សេព​ ​កាល​សាស្តា​ដ៏​ប្រសើរ​សេព​ហើយ​ ​ទើប​គួរ​ប្រៀនប្រដៅ​នូវ​គណៈ​បាន​ ​ដូច្នេះ​ ​តថាគត​ពោល​ហើយ​ ​ពាក្យ​នេះ​ ​ដែល​តថាគត​ពោល​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​ហេតុនេះ​ឯង​។​
 [​១១២​]​ ​ពាក្យ​ថា​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​តថាគត​ហៅថា​ ​ជា​សារថី​ ​ទូន្មាន​នូវ​បុរស​ ​ជា​អាចារ្យ​ប្រសើរ​ ​ជាង​អាចារ្យ​អ្នក​ទូន្មាន​នូវ​វាហនៈ​ ​មាន​ដំរី​ ​ជាដើម​ ​ដូច្នេះ​នេះ​ ​តថាគត​បាន​ពោល​ហើយ​។​ ​ចុះ​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ​តថាគត​ពោល​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​អ្វី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ដំរី​គួរ​ទូន្មាន​ដែល​ទម័ក​ដំរី​ ​បាន​ទូន្មាន​ហើយ​ ​រមែង​ស្ទុះ​ទៅកាន់​ទិស​តែ​មួយ​ៗ​ ​គឺ​ទិសខាងកើត​ក្តី​ ​ខាងលិច​ក្តី​ ​ខាងជើង​ក្តី​ ​ខាងត្បូង​ក្តី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សេះ​គួរ​ទូន្មាន​ ​ដែល​ទម័ក​សេះ​ ​បាន​ទូន្មាន​ហើយ
ថយ | ទំព័រទី ១១៤ | បន្ទាប់
ID: 636848199416793836
ទៅកាន់ទំព័រ៖