ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៨

មនោ​សម្ផ័​ស្ស​ ​មិនមែន​ជា​ខ្លួន​ ​វេទនា​ ​ក៏​មិនមែន​ជា​ខ្លួន​ឡើយ​។​ ​បុគ្គល​ណា​ ​និយាយ​ថា​ ​តណ្ហា​ជា​ខ្លួន​ ​ពាក្យ​របស់​បុគ្គល​នោះ​ ​មិនកើត​ការ​ទេ​។​ ​(​ព្រោះថា​)​ ​តណ្ហា​ ​គេ​តែង​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​មានការ​កើតឡើង​ផង​ ​ការ​វិនាស​ទៅវិញ​ផង​។​ ​លុះតែ​បុគ្គល​ណា​ ​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​ការ​កើតឡើង​ ​និង​ការ​វិនាស​ទៅវិញ​ថា​ ​ខ្លួន​របស់​អញ​ ​កើតឡើង​ផង​ ​វិនាស​ទៅវិញ​ផង​ ​បុគ្គល​នោះ​ឯង​ ​ទើប​ឈ្មោះថា​ ​យល់ឃើញ​ត្រូវ​ ​ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​ថា​ ​បុគ្គល​ណា​ ​និយាយ​ថា​ ​តណ្ហា​ជា​ខ្លួន​ ​ពាក្យ​របស់​បុគ្គល​នោះ​ ​មិនកើត​ការ​ទេ​។​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ចិត្ត​មិនមែន​ជា​ខ្លួន​ ​ធម្មារម្មណ៍​ ​មិនមែន​ជា​ខ្លួន​ ​មនោវិញ្ញាណ​ ​មិនមែន​ជា​ខ្លួន​ ​មនោ​សម្ផ័​ស្ស​ ​មិនមែន​ជា​ខ្លួន​ ​វេទនា​ ​មិនមែន​ជា​ខ្លួន​ ​តណ្ហា​ ​ក៏​មិនមែន​ជា​ខ្លួន​ឡើយ​។​
 [​២៩៥​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​បដិបទា​ ​ជា​ដំណើរ​កើត​នៃ​សក្កា​យ​។​ ​បុគ្គល​ពិចារណា​ឃើញ​ចក្ខុ​ថា​ ​នុ៎ះ​របស់​អញ​ ​នុ៎ះ​ជា​អញ​ ​នុ៎ះ​ជា​ខ្លួន​អញ​។​ ​ពិចារណា​ឃើញ​រូប​ថា​ ​នុ៎ះ​របស់​អញ​ ​នុ៎ះ​ជា​អញ​ ​នុ៎ះ​ជា​ខ្លួន​អញ​។​ ​ពិចារណា​ឃើញ​ចក្ខុវិញ្ញាណ​ថា​ ​នុ៎ះ​របស់​អញ​ ​នុ៎ះ​ជា​អញ​ ​នុ៎ះ​ជា​ខ្លួន​អញ​។​ ​ពិចារណា​ឃើញ​ចក្ខុ​សម្ផ័​ស្ស​ថា​ ​នុ៎ះ​របស់​អញ​ ​នុ៎ះ​ជា​អញ​ ​នុ៎ះ​ជា​ខ្លួន​អញ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣២៣ | បន្ទាប់
ID: 636848275786811951
ទៅកាន់ទំព័រ៖