ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៩

​(​ព្រះមានព្រះភាគ​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​កាម​ទៈ​)​ ​លុះតែ​ពួក​ជន​ណា​ ​ជា​អរិយៈ​ ​ត្រេកអរ​ក្នុង​ការ​រម្ងាប់​នូវ​ឥន្ទ្រិយ​ ​កាត់​នូវ​បណ្តាញ​នៃ​មច្ចុ​បាន​ ​ម្នាល​កាម​ទៈ​ ​ពួក​ជន​នោះ​ ​ទើប​តម្កល់​នូវ​ចិត្ត​ ​ដែល​បុគ្គល​តម្កល់​បាន​ដោយ​កម្រ​។​

​ព្រះមានព្រះភាគ​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​កាម​ទៈ​ ​លុះតែ​ពួក​អរិយជន​ ​ទើប​ទៅ​ក្នុង​ផ្លូវ​មិន​រាបស្មើ​ ​ដែល​បុគ្គល​ទៅ​បាន​ដោយ​កម្រ​ ​ពួក​ជន​មិនមែន​ជា​អរិយៈ​ ​តែង​មាន​ក្បាល​សំយុង​ចុះ​ ​ធ្លាក់ទៅក្នុង​ផ្លូវ​ដ៏​មិន​រាបស្មើ​ ​ឯ​ផ្លូវ​ដ៏​រាបស្មើ​ ​ជា​ផ្លូវ​សម្រាប់​តែ​ពួក​អរិយជន​ ​ព្រោះថា​ ​ពួក​អរិយជន​ ​តែង​ប្រព្រឹត្ត​ស្មើ​ ​ក្នុង​ផ្លូវ​ដ៏​មិន​រាបស្មើ​បាន​។​