ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៩

​លុះ​ព្រះបាទ​បសេនទិកោសល​ ​គង់​ក្នុង​ទីសម​គួរ​ហើយ​ ​ក៏​ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​នៅក្នុង​ប្រាសាទ​ ​ដ៏​ប្រសើរ​ជាន់​ខាងលើ​ ​ជាមួយនឹង​នាង​មល្លិកា​ទេវី​ ​ក្នុង​ទីឯណោះ​ ​បាន​សួរ​នាង​មល្លិកា​ទេវី​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ម្នាលនាង​មល្លិកា​ ​បុគ្គល​ដទៃ​ណា​ ​ដែល​ជាទីស្រឡាញ់​ ​ដោយ​វិសេស​ជាង​ខ្លួន​នាង​ទៅទៀត​ ​មាន​ដែរ​ឬ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន​ ​កាលបើ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​សួរ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​នាង​មល្លិកា​ទេវី​ ​ក៏​ពោលតប​មក​នឹង​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​បុគ្គល​ដទៃ​ណា​ ​ដែល​ជាទីស្រឡាញ់​ ​ដោយ​វិសេស​ជាង​ខ្លួនខ្ញុំ​ម្ចាស់​ទៅទៀត​ ​មិន​មាន​ទេ​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​ចុះ​បុគ្គល​នីមួយ​ ​ដែល​ជាទីស្រឡាញ់​ ​ដោយ​វិសេស​ជាង​ខ្លួន​ព្រះអង្គ​ទៅទៀត​ ​មាន​ដែរ​ឬ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​កាលបើ​នាង​មល្លិកា​ទេវី​ ​សួរ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ឆ្លើយតប​នាង​មល្លិកា​ទេវី​ ​ដូច្នេះ​វិញ​ថា​ ​ម្នាលនាង​មល្លិកា​ ​បុគ្គល​ដទៃ​នីមួយ​ ​ដែល​ជាទីស្រឡាញ់​ ​ដោយ​វិសេស​ជាង​ខ្លួន​យើង​ទៅទៀត​ ​មិន​មាន​ទេ​។​
 [​៣៥២​]​ ​លំដាប់នោះ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ជ្រាប​ច្បាស់​នូវ​សេចក្តី​នេះ​ហើយ​ ​ក៏​ត្រាស់​នូវ​គាថា​នេះ​ ​ក្នុង​វេលា​នោះ​ ​ថា​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២០៦ | បន្ទាប់
ID: 636848472455405461
ទៅកាន់ទំព័រ៖