ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៩

​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ប្រសិនបើ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ដូរ​ដោយ​ជនបទ​ ​កុំ​ឲ្យ​ព្រះ​អយ្យិកា​របស់ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ធ្វើ​មរណកាល​បាន​ ​ដូច្នេះ​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​នឹង​ឲ្យ​ជនបទ​ ​ដោយ​គិតថា​ ​កុំ​ឲ្យ​ព្រះ​អយ្យិកា​របស់ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ធ្វើ​មរណកាល​បាន​ឡើយ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​អស្ចារ្យ​ណាស់​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ចំឡែក​ណាស់​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ព្រោះថា​ ​សុភាសិត​នេះ​ ​ព្រះអង្គ​ត្រាស់​ថា​ ​សត្វ​ទាំងអស់​ ​មាន​សេចក្តី​ស្លាប់​ជា​ធម្មតា​ ​មាន​សេចក្តី​ស្លាប់​ ​ជាទីបំផុត​ ​មិន​កន្លង​នូវ​សេចក្តី​ស្លាប់​បាន​ឡើយ​។​
 [​៤០៤​]​ ​ព្រះអង្គ​ត្រាស់​ថា​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​នុ៎ះ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​នុ៎ះ​ ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​សត្វ​ទាំងអស់​ ​មាន​សេចក្តី​ស្លាប់​ជា​ធម្មតា​ ​មាន​សេចក្តី​ស្លាប់​ជាទីបំផុត​ ​មិន​កន្លង​នូវ​សេចក្តី​ស្លាប់​បានទេ​។​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​ប្រៀប​ដូចជា​ភាជន៍​ ​នៃ​ស្មូនឆ្នាំង​ទាំងឡាយ​ ​ណាមួយ​ ​ទោះបី​ឆៅ​ក្តី​ ​ឆ្អិន​ក្តី​ ​ភាជន៍​ទាំងអស់​នោះ​ ​ក៏​គង់មាន​កិរិយា​បែកធ្លាយ​ជា​ធម្មតា​ ​មាន​កិរិយា​បែកធ្លាយ​ ​ជាទីបំផុត​ ​មិន​កន្លង​នូវ​កិរិយា​បែកធ្លាយ​បាន​ឡើយ​ ​យ៉ាងណាមិញ​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​សត្វ​ទាំងអស់​ ​មាន​សេចក្តី​ស្លាប់​ជា​ធម្មតា​ ​មាន​សេចក្តី​ស្លាប់​ជាទីបំផុត​ ​មិន​កន្លង​នូវ​សេចក្តី​ស្លាប់​បាន​ឡើយ​ ​ក៏​យ៉ាងនោះ​ឯង​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៦៤ | បន្ទាប់
ID: 636848502007125722
ទៅកាន់ទំព័រ៖