ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ២៩

​ឥស្ស​ត្ថ​សូត្រ​ ​ទី៤​


 [​៤០៩​]​ ​ទៀប​ក្រុង​សាវត្ថី​.​.​.​.​ ​លុះ​ព្រះបាទ​បសេនទិកោសល​ ​គង់​ក្នុង​ទីសម​គួរ​ហើយ​ ​ក៏បាន​ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ទាន​ ​តើ​បុគ្គល​ត្រូវឲ្យ​ដល់​បុគ្គល​ណា​។​ ​ព្រះអង្គ​ត្រាស់​ថា​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​ចិត្ត​ជ្រះ​ថា្ល​ ​ចំពោះ​បុគ្គល​ណា​ ​(​ត្រូវឲ្យ​ដល់​បុគ្គល​នោះ​)​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ទាន​ ​ដែល​បុគ្គល​ឲ្យហើយ​ ​ដល់​បុគ្គល​ណា​ ​ទើប​មានផល​ច្រើន​។​
 [​៤១០​]​ ​ព្រះអង្គ​ត្រាស់​ថា​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​ពាក្យ​ថា​ ​ទាន​ ​បុគ្គល​ត្រូវឲ្យ​ដល់​បុគ្គល​ណា​ ​នេះ​ជា​ពាក្យ​ដទៃ​ ​ពាក្យ​ថា​ ​ទាន​ ​ដែល​បុគ្គល​ឲ្យហើយ​ ​ដល់​បុគ្គល​ណា​ ​ទើប​មានផល​ច្រើន​ ​នេះ​ក៏​ជា​ពាក្យ​ដទៃ​ដែរ​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​ទាន​ ​ដែល​បុគ្គល​ឲ្យ​ ​ដល់​បុគ្គល​មាន​សីល​ ​ទើប​មានផល​ច្រើន​ ​ទាន​ ​ដែល​បុគ្គល​ឲ្យ​ដល់​បុគ្គល​ទ្រុស្តសីល​ ​មិន​មានផល​ច្រើន​ទេ​។​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​តថាគត​ ​នឹង​សួរ​ព្រះអង្គ​ ​ក្នុង​ប្រស្នា​នេះ​ ​ប្រស្នា​នេះ​គាប់ចិត្ត​ព្រះអង្គ​ ​យ៉ាងណា​ ​ត្រូវ​ព្រះអង្គ​ព្យាករ​ប្រស្នា​នោះ​ ​យ៉ាងនោះ​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៦៧ | បន្ទាប់
ID: 636848503249846802
ទៅកាន់ទំព័រ៖