ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៣
ដល់ភិក្ខុដែលស្វែងរកវស្សិកសាដិកចីវរបានស្រេចហើយ (ស្រាប់តែដឹងជាខាងក្រោយថា) គេលើកខែមួយជាខាងដើមនៃវស្សានរដូវ (ឆ្នាំមានខែអធិកមាស) ដល់ភិក្ខុដែលស្លៀកវស្សិកសាដិកនោះហើយ (ទើបដឹងថា) គេលើកខែមួយជាខាងដើមនៃវស្សានរដូវដល់ភិក្ខុដែលលាងវស្សិកសាដិក ហើយដម្កល់ទុក ដល់ភិក្ខុដែលប្រើប្រាស់វស្សិកសាដិកក្នុងកាលដ៏គួរ ដល់ភិក្ខុមានចីវរ
(១) ដែលចោរដណ្ដើមយកទៅ ដល់ភិក្ខុមានចីវរបាត់
(២) ដល់ភិក្ខុដែលមានសេចក្ដីអន្ដរាយ
(៣) ដល់ភិក្ខុឆ្កួត ដល់ភិក្ខុជាខាងដើមបញ្ញត្ដិ។
សិក្ខាបទទី៤ ចប់។
(១) ពាក្យថា ចីវរក្នុងទីនេះសំដៅយកវស្សិកសាដិកចីវរ បើចោរដណ្ដើមយកសម្ពត់របស់ភិក្ខុនោះទៅ ហើយភិក្ខុនោះងូតទឹកភ្លៀងដោយខ្លួនទទេ មិនត្រូវអាបត្ដិទុក្កដ ព្រោះស្រាតនឹងងូតទឹកភ្លៀង។ (២) បើភិក្ខុមានចីវរដទៃៗ ក្រៅពីវស្សិកសាដិកចីវរដែលបាត់ទៅនោះ នឹងស្លៀកក្ដី នឹងស្វែងរកក្ដី នូវសម្ពត់វស្សិកសាដិក ក្នុងសម័យក្រៅពីពុទ្ធានុញ្ញាត មិនត្រូវអាបត្ដិនិស្សគ្គិយបាចិត្ដិយ បើភិក្ខុមានវស្សិកសាដិកចីវរបាត់វិញ ហើយស្រាតងូតទឹក មិនត្រូវអាបត្ដិទុក្កដឡើយ។ (៣) បើភិក្ខុស្លៀកសម្ពត់វស្សិកសាដិកមានដម្លៃច្រើនងូតទឹក ហើយមានចោរមកដណ្ដើមយកទៅ ភិក្ខុស្រាតងូតទឹក មិនត្រូវអាបត្ដិទុក្កដទេ។ ម្យ៉ាងទៀត ពួកចោរលួចយកសម្ពត់ដទៃ ក្រៅអំពីវស្សិកសាដិកចីវរដែលភិក្ខុមិនទាន់បានស្លៀកហើយ បើភិក្ខុស្លៀកសម្ពត់វស្សិកសាដិកក្នុងសម័យក្រៅពីពុទ្ធានុញ្ញាត មិនត្រូវអាបត្ដិនិស្សគ្គិយបាចិត្ដិយទេ។
ID: 636783323097686643
ទៅកាន់ទំព័រ៖