ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៣

 [​១៨១​]​ ​អាបត្ដិ​មិន​មានដល់​ភិក្ខុ​ពោល​ដោយ​ញាប់មាត់​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ពោល​ដោយ​ភ្លាត់មាត់​ ​(​ភិក្ខុ​ពោល​ដោយ​រហ័ស​ឈ្មោះថា​ពោល​ដោយ​ញាប់មាត់​។​ ​ភិក្ខុ​គិតថា​ ​អញ​នឹង​ពោល​ពាក្យ​ដទៃ​ ​ហើយ​ត្រឡប់​ពោល​ពាក្យ​ដទៃ​ក្រៅអំពី​គំនិត​នោះ​វិញ​ ​ឈ្មោះថា​ ​ពោល​ដោយ​ភ្លាត់មាត់​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ឆ្កួត​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ជា​ខាងដើម​បញ្ញ​ត្ដិ​។​

​បឋម​សិក្ខាបទ​ ​ចប់​។​

ថយ | ទំព័រទី ២៣៥ | បន្ទាប់
ID: 636783345672177830
ទៅកាន់ទំព័រ៖