ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣០

​អើហ្ន៎​ ​អត្តភាព​ជា​មនុស្ស​ ​អាត្មាអញ​ ​មិនបាន​ដោយ​ល្អ​ទេ​ ​ព្រោះ​សេចក្តី​អផ្សុក​ ​កើតឡើង​ដល់​អាត្មាអញ​ ​រា​គៈ​ក៏​ញុំាង​កុសល​ចិត្ត​ឲ្យ​វិនាស​ ​ជន​ទាំងឡាយ​ដទៃ​ ​គប្បី​បន្ទោបង់​សេចក្តី​អផ្សុក​ ​របស់​អាត្មាអញ​ ​ហើយ​ធ្វើ​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ឲ្យ​កើតឡើង​ ​ដោយហេតុ​ណា​ ​ហេតុ​នោះ​ ​អាត្មាអញ​ ​គប្បី​បាន​ជន​ទាំងនោះ​អំពី​ទីណា​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​មានតែ​អាត្មាអញ​ ​បន្ទោបង់​នូវ​សេចក្តី​អផ្សុក​របស់​ខ្លួន​ ​ដោយខ្លួនឯង​ចុះ​ ​ហើយ​ធ្វើ​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ ​ឲ្យ​កើតឡើង​។​
 [​២០៨​]​ ​លំដាប់នោះ​ឯង​ ​ព្រះ​វង្គី​សៈ​មាន​អាយុ​ ​ក៏​បន្ទោបង់​សេចក្តី​អផ្សុក​របស់​ខ្លួន​ ​ដោយខ្លួនឯង​ ​ហើយ​ធ្វើ​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ ​ឲ្យ​កើតឡើង​ ​រួច​ពោល​គាថា​ទាំងឡាយ​នេះ​ ​ក្នុង​ពេលនោះ​ថា​
​វិតក្កៈ​ទាំងឡាយ​នេះ​ ​ជាស​ភាវៈ​ឃ្នើសឃ្នង​ ​តែង​ស្ទុះ​មក​អំពី​មារ​ ​គ្រប​សង្កត់​អាត្មាអញ​ ​ដែល​ចេញ​អំពី​ផ្ទះ​ ​ចូល​មកកាន់​ផ្នួស​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៥០ | បន្ទាប់
ID: 636849011381890292
ទៅកាន់ទំព័រ៖