ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣០

​តែង​ជាប់​ចំពាក់​ក្នុង​ឧបធិ​ទាំងឡាយ​ ​អ្នកឯង​ជា​បុគ្គល​ ​មិន​មាន​តណ្ហា​ ​ជា​គ្រឿង​ញាប់ញ័រ​ ​ចូរ​បន្ទោបង់​នូវ​ចំណង់​ ​ក្នុង​រូប​ដែល​ឃើញ​ហើយ​ ​ក្នុង​សំឡេង​ដែល​ឮ​ហើយ​ ​ក្នុង​ក្លិន​ ​និង​រស​ដែល​ប៉ះពាល់​ហើយ​ ​ក្នុង​ផោដ្ឋព្វារម្មណ៍​ ​ដែល​ពាល់ត្រូវ​ហើយ​ ​អ្នកណា​មិន​ជាប់​នៅ​ ​ក្នុង​បញ្ចកាមគុណ​នេះ​ ​ពួក​ជន​ហៅ​អ្នកនោះ​ ​ថា​ជា​អ្នកប្រាជ្ញ​ ​មួយទៀត​ ​វិតក្កៈ​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​មិន​ប្រកបដោយ​ធម៌​ ​អាស្រ័យ​នូវ​អារម្មណ៍៦​ ​តាំងនៅ​ក្នុង​ពួក​បុថុជ្ជន​ ​បុគ្គល​ណា​ ​មិនទៅ​កាន់​កិលេស​វដ្តៈ​ ​ក្នុង​ទីណា​មួយ​ ​ទាំង​មិន​ពោល​ពាក្យ​អាក្រក់​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ភិក្ខុ​ ​ជា​អ្នកប្រាជ្ញ​ ​មានចិត្ត​តាំង​មាំ​ ​អស់កាលជាយូរអង្វែង​ ​ជា​អ្នក​មិន​កុហក​ ​មាន​ប្រាជ្ញា​ជា​គ្រឿង​រក្សាខ្លួន​ ​ទាំង​មិន​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ ​ឈ្មោះថា​ជា​អ្នកប្រាជ្ញ​ ​បាន​ត្រាស់​ដឹង​នូវ​ព្រះនិព្វាន​ ​មួយទៀត​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​បរិនិព្វាន​ហើយ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​ព្រះនិព្វាន​ ​តែង​ទន្ទឹង​នូវ​បរិនិព្វាន​កាល​។