ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៣០

​អយោ​និ​សោ​មនសិការ​សូត្រ​ ​ទី១១​


 [​២៦៨​]​ ​សម័យមួយ​ ​ភិក្ខុ​មួយ​រូប​ ​នៅក្នុង​ដងព្រៃ​មួយ​ ​ក្នុង​ដែន​កោសល​។​ ​ក៏​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ទៅ​នៅក្នុង​ទី​សម្រាក​ ​ក្នុង​វេលា​ថ្ងៃ​ ​ត្រិះរិះ​វិតក្កៈ​ទាំងឡាយ​ ​ជាអកុសល​ដ៏​លាមក​ ​គឺ​កាម​វិតក្កៈ​ ​ព្យាបាទ​វិតក្កៈ​ ​វិហឹសា​វិតក្កៈ​។​
 [​២៦៩​]​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​ទេវតា​ដែល​អាស្រ័យ​នៅ​ ​ក្នុង​ដងព្រៃ​នោះ​ ​ជា​អ្នក​អនុគ្រោះ​ ​ប្រាថ្នា​នូវ​ប្រយោជន៍​ដល់​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ចង់​ធ្វើ​ភិក្ខុ​នោះ​ឲ្យ​សង្វេគ​ ​ក៏​ចូល​ទៅ​រក​ភិក្ខុ​នោះ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ទើប​ពោល​គាថា​នឹង​ភិក្ខុ​នោះ​ថា​
​លោក​ ​ដែល​វិតក្កៈ​ទាំងឡាយ​ទំពាស៊ី​បាន​ ​ព្រោះ​មិន​យកចិត្ត​ទុកដាក់​ដោយ​ឧបាយ​ប្រាជ្ញា​ ​ចូរ​លោក​លះបង់​ឧបាយ​មិនមែន​ជា​ប្រាជ្ញា​ចេញ​ ​ហើយ​ចូរ​ត្រិះរិះ​ដោយ​ឧបាយ​ប្រាជ្ញា​វិញ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៩៩ | បន្ទាប់
ID: 636849026434811270
ទៅកាន់ទំព័រ៖